Johannes kan weer vogels spotten

Snel schakelen tussen verrekijker en camera om het perfecte plaatje van die bijzondere vogel te maken. Het is de droom van Johannes, die door een progressieve spierziekte niet meer zo goed kan bewegen als vroeger. Door het uitvallen van spiergroepen moest hij stoppen met rolstoelhockey en ging hij aan de slag met een andere hobby: vogels spotten. De verrekijker kan hij nog op een statief zetten en bedienen, maar de camera is te zwaar geworden. Aan technicus Edwin Dertien de taak om een systeem te ontwikkelen dat het mogelijk maakt om de camera te bedienen vanaf kniehoogte én snel te kunnen wisselen tussen verrekijker en camera.

Edwin heeft een eigen werkplaats waar hij veel gebruik maakt van standaard onderdelen. Zo maakt hij van dezelfde bouwsteken telkens weer iets nieuws. Edwin zoekt oplossingen in de eenvoud. De techniek mag de vogelervaring namelijk niet in de weg zitten. In overleg met Johannes blijkt de voorkeur te liggen bij een mechanisch systeem, zonder elektronica of digitale dingen. Stukje bij beetje komen de onderdelen uit de 3D-printer gerold.

Het idee is om de verrekijker op een lichtgewicht draaiarm te zetten, zodat deze snel naar de zijkant kan zwaaien. Met twee lange stangen kan de verrekijker vanaf de schoot bediend worden. Ook zit er stang met een draaiknop voor het scherpstellen. De camera komt dan op het statief dat nu lichter bestuurbaar is. Bovendien kunnen er nu foto’s van boven gemaakt worden.

Bij de vogelspotplek van natuurfotograaf Ruurd Jelle van der Leij is het dan eindelijk zover. Edwin bevestigt de onderdelen aan de rolstoel van Johannes en legt hem uit hoe alles werkt. Al snel blijkt dat het systeem soepel werkt. Johannes is meteen alles om hem heen vergeten en heeft alleen nog maar aandacht voor de vogels. Edwins missie is geslaagd.