Nieuwsgierige wezel speelt verstoppertje

“Deze wezel werd achternagezeten door een kat in onze tuin”, zegt filmer Arjen Buteyn. Toch lijkt het kleine roofdiertje niet heel bang. Voorzichtig, maar nieuwsgierig kijkt hij op van zijn verstopplek achter een boomstronk. Hij komt een paar keer weer tevoorschijn, maar blijft toch veilig achter de takken.

Hoewel deze marterachtige er klein en schattig uitziet, is hij een fanatieke jager. Hij doodt zijn prooien met een beet in de nek. Wezels leven voornamelijk van woelmuizen, maar ook ratten, bosmuizen, mollen, kleine vogels, insecten en jonge konijnen en hazen staan wel eens op het menu. Ze gebruiken hun reuk om op zoek te gaan naar voedsel. Ze struinen holtes en holletjes af en kunnen met hun kleine slanke, lange lichaam die holletjes ook inkruipen. Af en toe klimmen ze ook wel eens een vogelnest in en eten ze jonge vogels of eten ze eieren op.

Omdat de wezel zo hard op de hermelijn lijkt, halen veel mensen ze wel eens door elkaar. Maar als je goed oplet, zijn er wel degelijk duidelijke verschillen! Vooral de staart kan daarbij helpen. Wezels hebben namelijk een volledig bruine staart. Bij hermelijnen is de punt van de staart altijd zwart. Ook in hun witte winterkleed, verandert het uiteinde van de staart niet mee.  

Daarnaast zijn wezels een stuk kleiner dan een hermelijnen. Als kleinste roofdier van Europa zijn van kop tot staartpunt maximaal 27 cm lang en wegen minder dan een kippenei. Hermelijn zijn een stuk groter en zwaarder. Ze worden tot 40cm lang en wegen ongeveer vijf keer zo veel. Opvallend is ook dat de roestbruine en witte lichaamsdelen strakker zijn afgelijnd dan bij wezels.