Dolf Jansen: Plantpowerrrr

Ook dit jaar wil Dolf Jansen in zijn Vroege Vogels-columns weer al zijn zorgen delen over de veranderingen die de leefbaarheid van de aarde aantasten. Én hij wil daar ook oplossingen voor verzinnen. Zo komt hij deze week met het idee van de plant als stroomproducent.

Lees hieronder de gehele column:

Ook dit jaar, 2025 alweer, geachte vroege luisteraar, zal ik op deze plek weer geregeld zaken opwerpen waar ik me druk over maak, of zorgen zelfs, grote veranderingen die onze planeet en haar leefbaarheid aantasten, maar evengoed de bedreiging van dat mooie stukje bos of duin iets verderop. Waarover ik nu al zou willen zeggen BLIJF ER VANAF MET JE VETTIGE KLAUWEN EN JE GEZWETS OVER ECONOMISCHE GROEI! Sorry.

Ik zal zeker ook op zoek gaan naar ideeën, oplossingen, inspirerende zaken, gewenst beleid zelfs, hoewel u op dat laatste gebied met het huidige kabinet niet al te hoge verwachtingen moet hebben. Als ik de absolute lafheid van Schoof-Wilders zie omtrent vuurwerk en het hoognodige verbod dienaangaande verwacht ik niet dat ze op nog belangrijker gebieden als klimaatbeleid, agro, en natuurbehoud wel serieuze stappen gaan zetten. Maar wie weet, wie weet..

Ik wil met u een idee delen waar ik over las: de plant als stroomproducent. Daar weet u wellicht van, omdat u weet dat fotosynthese voor de plant van levensbelang is, maar ook dat de plant, elke plant, niet alle energie die zij (uit zonlicht) omzet in organisch materiaal ook feitelijk gebruikt. En die energie, inderdaad, kunnen wij winnen, kunnen wij gebruiken, om aan onze schier oneindige energiebehoefte te voldoen.

Kort uitgelegd: bacteriën eten dat overtollige organische materiaal op – ik denk dat bacteriën echt alles eten, dat is ook het grootste verschil tussen bacteriën en uw kinderen of kleinkinderen –, daarbij, ik praat nu weer over die bacteriën, komen elektronen vrij, en als wij nou maar zorgen voor koolstofelektrodes in de buurt, geven de bacteriën die elektronen af en, verdomd, daar is energie. Voor de biologische batterij.

Ik geef toe dat ik zelf van de voorgaande 6 regels niet heel veel begrijp, ik heb een opleiding maar stroom en accu’s ben ik daarin weinig tegengekomen, maar het is, het kan, het werkt.

Oh ja, een detail nog, omdat er in de batterij geen chemische reactie plaatsvindt, slijt de elektrode nauwelijks en kan ze dus heel lang haar energie-rijke werk blijven doen.

Na het lezen van een artikel over dit proces ging mijn fantasie met me op hol. Dat is mijn werk. Als het mogelijk zou zijn op grotere schaal energie uit planten te halen, moeten we dat toch kunnen combineren met andere mogelijkheden. Ik weet dat het mogelijk is van bepaalde planten vezels te maken, en van vezels kunnen we weer bouwmateriaal fabriceren, of kleding, op een manier die veel minder belastend is voor het milieu, op een manier die veel minder water verbruikt dan bijvoorbeeld katoenteelt zoals we dat nu gewend zijn.

Dan zijn er allerlei planten waar we de vruchten, letterlijk, van plukken om ze daarna op te eten, of in te blikken zodat we ze later kunnen nuttigen, of in ons MarkRutte-noodpakket op te nemen. En ook de blaadjes van bepaalde planten zijn populair bij bepaalde delen van de bevolking en reggemuzikanten.

Oftewel, ik ga nu Wageningen direct aanspreken, en dan bedoel ik niet de bloeiende gemeente die om volstrekt onduidelijke redenen een NS-station moet delen met Ede, nee, ik bedoel Wageningen als in Universiteit, ik bedoel University and Research, de plek waar Big Agro in mijn optiek geregeld de onderzoeksresultaten weet te halen die haar goed uitkomen, maar waar verder natuurlijk de energie en de passie aanwezig zijn om tot echte oplossingen te komen, voor klimaat, bodem, voedselzekerheid, water, noem maar op. Dus dat deed ik net.

In mijn hoopvolle visie op 2025 moet het mogelijk zijn een plantsoort te ontwikkelen die het goed doet op de Nederlandse bodem met een natuurlijke grondwaterstand, en ook in warmer wordende omstandigheden. Om de planten heen halen we energie uit organisch materiaal met dank aan de bacteriën, van de stengels maken we vezels voor spijkerbroeken, tenten voor mensen in Gaza en spandoeken om Ajax aan te moedigen, de vruchten plukken wij om onze kinderen vitaminerijk te voeden, en wat er rest aan loof roken we op. Met mild-bevrolijkende en supercreatieve gevolgen, plus extra golven menslievendheid. U weet: een tevreden roker is geen onruststoker.

Ik denk een briljant idee, ik denk dat Wageningen dit kan, ik denk dat deze plant echt niet naar mij vernoemd hoeft te worden, maar het mag natuurlijk wel, en ik denk dat we met open blik en hoopvol 2025 in moeten rollen.

Fijne zondag!