Begijn le Bleu: Late vogels

40 jaar geleden startte er op de VRT , een natuur – en milieuprogramma van 80 minuten lang, ‘Leven en laten leven’ genaamd. Honderdduizenden mensen keken er naar en het programma had zelfs een eigen salonorkest, de fluwelen streling. Maar het programma werd in 1990 afgevoerd.

De enige dieren die we nu in Vlaanderen te zien krijgen zijn te bewonderen in de zoveelste aflevering met David Attenborough die het mompelend over Antartica heeft. Begrijp me niet verkeerd, Sir Attenborough is ook mijn held, maar voor een bewoner van Sint-Job in ’t Goor zijn deze programma’s ook een ver-van-mijn-bed-show. 

Lees de volledige column: 

Natuur wordt té stiefmoederlijk behandeld op de radio en televisie in Vlaanderen. Het wordt herleid tot gekke weetjes van een minuut, opvullertjes waar zeldzaamheden als de witkopgors vaak prioriteit krijgen. Natuurlijk staat zo’n vogeltje mooi op mijn tiklijst, maar dat het verhaal van de brandnetel of de gewone dwergvleermuis belangrijker is wordt niet genoeg begrepen. Zulke soorten leven vlakbij, hun leven is spectaculair en ze houden een vinger aan de pols wat betreft de gezondheid van onze omgeving.

In Wallonië, u weet wel, dat andere deel van ons land, hebben ze sinds 1965 een wekelijks natuurprogramma op TV. Het heet ‘Le Jardin extraordinaire’. Ik herhaal: in Wallonië. Zoiets moeten wij ook maken. Dat klinkt misschien naïef, maar volgens mij is het idee voor de landing op de maan ook zo gestart. 

Daarom heb ik een voorstel. Waarom niet wekelijks na het VRT-journaal van 19.00 u  een mooi blokje natuur maken na de ellenlange sportberichten? Zo komen we niet alleen te weten wat de spanning is van Wout Van Aerts nieuwe bandjes, maar krijgen we ook te horen dat de prachtige boerenzwaluw terug is uit Afrika en met veel zwier over onze velden zwaait. Ondertussen moeten we vermelden dat er van de 100 tot 200.000 koppeltjes in België sinds de jaren zeventig maar 20 tot 30.000 overblijven. U merkt: ook daar zit wel wat spanning op.

En nu opletten. Ik voel dat mijn kritische woorden zich tegen mij kunnen keren want er is namelijk ook goed nieuws van de VRT. In het najaar kwam de film Onze Natuur uit, een prachtige Belgische natuurfilm die zal worden uitgezonden als zevendelige televisiereeks op de Vlaamse openbare omroep. De makers tonen ambitie en laten zien dat er in een land als België, waar weinig ruimte is voor natuur, aan de verre horizon hoop kan gloren. 

Mijn grote wens voor 2023 is dat het niet bij deze zeven delen van de reeks blijft, maar dat het een startschot is voor wekelijkse aandacht voor onze natuur. Want het is niet het ineenstorten van de biodiversiteit dat het probleem is, maar wel de onwetendheid daar rond.  Daartussen ligt een gapende kloof die we uitdaging noemen, en we hebben bakken talent rondlopen om het te maken. We noemen dat programma dan ‘Late vogels’, om er ons, Belgen aan te blijven herinneren dat we nog wat in te halen hebben.