Vlees is lekker. Ja, en? | Joop.nl

"Vlees is lekker. Ja, en?"   Het is het argument van een verwend kind dat alleen aan zichzelf denkt en overal recht op meent te hebben.

Volgens NRC en Volkskrant van afgelopen weekend is er een kentering gaande: steeds meer mensen minderen met vlees. Dat de supermarktglossy’s (zoals Allerhande) veel vegetarische recepten in hun kerstedities hadden, dat de Vegetarische Slager is overgenomen door Unilever: het zijn aanwijzingen dat wat gisteren de uitzondering was, morgen de ‘mainstream’ kan zijn.

Maar vandaag eten verreweg de meeste mensen nog vlees, en zien de meeste mensen dat ook als onmisbaar onderdeel van het kerstmenu. Want ‘het is lekker’: een simpel tegenargument tegen dierenleed, milieuschade, klimaatverandering en andere bezwaren van vleesconsumptie. Het is een van de  meest gebruikte argumenten  om vlees te eten. En… je kunt als vega-proponent echt niet beweren dat het onwaar is. De laatste jaren zijn vleesvervangers weliswaar steeds beter geworden. Maar als ik heel eerlijk ben, als vegetariër en zuivelverlater: ondanks veel uitstekende volwaardige alternatieven (bv. kipstuckjes, gehacktbal, roomkaas) zijn die er voor sommige dierlijke producten echt nog niet (bv. bacon, salami, harde kaas).

Ik verdenk vega(n)s er soms van dat ze door de bril van de liefde en goede bedoelingen naar vleesvervangers en vegetarische menu’s in restaurants kijken. Ik denk ook dat een principiële afwijzing van vleesvervangers (‘Waarom wil je iets dat op vlees lijkt als je vlees juist hebt afgezworen?’) niet effectief is (net zo min als overal  #govegan  achter typen op sociale media). Zoals vleesliefhebber Sylvia Witteman schreef: ‘De meeste vegetariërs zijn doodgewone mensen die doodgewone dingen willen eten, maar dan zonder vlees.’ Juist voor die mensen – en dat zijn er veel meer dan een selecte groep ‘Ottolenghi-fröbelaars, knolraapknutselaars en pastinaakpriegelaars’ – zijn vleesvervangers een manier om geleidelijk van het dierenvlees af te kicken. ‘Wie de wereld wil verbeteren strijdt voor een lekkere vegetarische worst’, vindt Witteman. Daarom is het ook heel goed dat de Vegetarische Slager er is, en dat Unilever die heeft overgenomen. Hiermee zijn veel grotere aantallen mensen te bereiken en dat zet veel meer zoden aan de dijk voor de dieren en de planeet.

Maar kunnen Witteman en medecarnivoren pas vegetariër worden als die vega-worst er is? Is het wel terecht dat het ‘lekker’-argument zo doorslaggevend is? Hoe erg is het dat ik als vegetariër bacon en salami moet missen? Ben ik echt slechter af dan iemand die dat wel eet? Zou die gelukkiger zijn?

‘Het is lekker’ lijkt een sterk argument, maar is het helemaal niet. Het is het argument van een verwend kind dat alleen aan zichzelf denkt en overal recht op meent te hebben. ‘Ja maar ik wíl het!’ In de woorden van een van mijn Facebook-vrienden: ‘Ik vind het ook lekker om meteen tegen de dichtstbijzijnde muur te pissen als ik er zin in heb. Maar uit beschaving besluit ik toch altijd een wc op te zoeken. Vlees minderen in de huidige tijd is ook een soort beschaving’.

‘Ja maar, is het leven dan nog wel leuk?’ zeggen sommigen; ‘die moraalridders willen ons al onze pleziertjes afnemen!’ Kom op, stel je niet aan, zeg ik dan. We hebben zoveel genoegens, we kunnen er echt wel een paar missen. Uiteindelijk worden mensen helemaal niet gelukkiger van hedonistische genoegens, maar van trouw zijn aan wat ze écht belangrijk vinden in het leven.