Vergeet millennials, generatie Z gaat de wereld overnemen

Merlijn Kamerling zat afgelopen week met zijn moeder Isa Hoes bij Pauw om te vertellen over de webserie ‘Falen en Opstaan’. In deze serie wordt Merlijn gevolgd in zijn dagelijks leven. Hij gamet, blowt, Netflixt, feest en slaapt tot één uur uit terwijl hij zich afvraagt waarom hij zich niet kan bedenken wat hij wilt.

In de serie staat hij voor ‘generatie Z’. Dit zijn jongeren die geboren zijn tussen 1995 en 2010. Merlijn onderzoekt waarom hij en zijn generatiegenoten het zo moeilijk vinden om aan het leven te beginnen, keuzestress hebben, in de sportschool hangen of alleen maar op hun mobiele telefoon zitten.

Maar kan hen dat kwalijk worden genomen? Generatie Z is opgegroeid met iPhones en kent geen tijdperk zonder internet. Als je kijkt naar generatieverschillen, is het grootste verschil tussen jongeren van nu en hun ouders dat de meeste jongeren denken dat ze iets doen, terwijl hun ouders zien dat ze alleen maar op hun scherm zitten te kijken.

Het is waarschijnlijk heel vervelend om als ouder te kijken naar je kind, die motivatieloos op de bank hangt, of zoals Isa Hoes het zegt: “Jesus Christ ga eens wat doen gozer, kom van die bank af!”. Maar ik denk dat het ook te maken heeft met de leeftijd. Je bént jong en onderzoekende, wie je bent, wat je wilt en waar je gelukkig van wordt. Het leven uitzoeken kost ook tijd! 

Wat er aan deze tijd vooral anders is, is dat jongeren het behoorlijk goed hebben, maar misschien daardoor juíst niet meer weten wat ze moeten doen. Ze kunnen alles, maar klappen daardoor dicht. Vier maanden naar New York? Tof! Maar als je terugkomt voelen ze zich misschien nog wel meer verloren dan ervoor.

Zijn deze jongeren dan niet gewoon wat verwend? Ze hoeven niet te werken, de was wordt gedaan, en ’s avonds staat er eten klaar. Maar dit is niet het grotere probleem. 

Freek de Jonge haakt hierop in en zegt dat het gaat om vertrouwen, discipline en concentratie. Een gebrek aan vertrouwen zorgt ervoor dat je geen discipline kan opbrengen. Daarmee bedoelt hij dat niet zijn moeder zegt wat hij moet doen, maar dat het vanuit hemzelf komt.

Het gaat niet zozeer over een generatieprobleem. Al zijn er natuurlijk wel parallellen met generatiegenoten, dat is immers logisch als je in dezelfde tijd opgroeit. Als kind ben je aan het uitvogelen hoe het leven werkt, en dat doet ieder op zijn eigen manier.

Ik schreef al eerder over keuzestress , dat dat kan leiden tot depressieve klachten. Door de hoeveelheid aan opties die er zijn bombarderen jongeren zichzelf tot loser als het nét even niet lukt. Maar met deze serie probeert Merlijn het gesprek open te breken, in contact te komen met je ouders en de strubbelingen bespreekbaar te maken. Best wel lekker bezig voor zo’n luie jongen. Komt het toch nog allemaal goed.