Extra hoge reparatiekosten door 'innovaties' en koppelen hardware-software

Bij mijn BMW 318i (Touring, benzine) uit 2010 ontstond begin dit jaar een probleem door slechte verbranding in een van de cilinders. Na enig zoekwerk bleek een verstuiver defect. Alleen waren de verstuivers van de BMWs van versie 8 en inmiddels werkt BMW met versie 11. Het is niet mogelijk om drie oude verstuivers te combineren met een nieuwe omdat het motormanagement (het 'operating system' van de auto) dat niet aankan. Door de nieuwe verstuiver was het ook noodzakelijk het motormanagement systeem te upgraden. Volgens de garage kostten de oude verstuivers ruim € 100 per stuk, maar met alle innovaties was de prijs voor versie 11 opgelopen tot € 250 per stuk. Daar komen de kosten van de upgrade van het motormanagementsysteem en het arbeidsloon nog bij.

Het principiële probleem is dat fabrikanten kennelijk auto's uitrusten met onderdelen die nog flink in ontwikkeling zijn (3 nieuwe versies in 6 jaar lijkt me veel) en oudere versies niet beschikbaar houden. Daarmee worden klanten op onnodig hoge kosten gejaagd. De sterke koppeling tussen hardware en software maakt het probleem groter. De fabrikant kan de ontwikkelingskosten handig op de klant afwentelen: immers, een klein percentage krijgt met een storing te maken en die hebben dan 'pech gehad'. Vermoedelijk is deze aanpak goedkoper dan het zorgen voor een uitgebreid ontwikkelingstraject of het

beschikbaar houden van onderdelen. Toch zou ik het in het geval van BMW redelijk vinden als de fabrikant een deel van de extra kosten voor zijn rekening neemt. BMW Nederland doet echter geen zaken met particulieren. Bovendien heb ik de auto gekocht bij een (zeer goede) universele dealer die (dus) niet aangesloten is bij het BMW-netwerk. Volgens een juriste van DAS heeft BMW niets met de zaak te maken en kan ik hooguit de dealer áanspreken met een beroep op 'dwaling'. Dat voelt niet goed: ik vind het hoogst onrechtvaardig als de dealer - die me uitstekend heeft geholpen - zou moeten opdraaien voor de gevolgen van keuzes in het R&D-beleid van BMW. Alvorens het juridische pad te bewandelen had ik eerder mijn licht opgestoken bij de ACM/ConsuWijzer en de BOVAG. Beide organisaties herkennen het probleem en hebben belangstelling voor de kwestie, omdat dergelijke problemen zich in toenemende mate voordoen. Naar mijn idee is het gebruik van 'sjoemelsoftware' een vergelijkbaar geval. Daar is de fabrikant wel aansprakelijk gesteld, maar ook dat moest in de VS worden geïnitieerd. Het probleem geldt overigens niet alleen voor auto's, maar voor alle apparatuur. Bij relatief goedkope spullen valt de schade doorgaans te overzien (je koopt gewoon een nieuwe - van een ander merk), maar als het gaat om kostbare goederen als een auto of een huis dan zit de gebruiker als een rat in de val. Misschien is het introduceren van enige consumentenbescherming bij dit soort zaken een interessant onderwerp voor Kassa. Natuurlijk zijn andere suggesties voor de BMW-casus van harte welkom.