Maatschappelijke verontwaardiging werkt niet tegen Telegraaf-journalistiek

Nog maar enkele weken geleden maakte ik attent op de gewoonte van fatsoenlijke kranten als Het Parool en De Volkskrant de kolommen te openen voor bijdragen van redactie en columnisten van De Telegraaf, een krant die van oudsher een bedenkelijke traditie heeft opgebouwd. .

De fout van de fatsoenlijke media treedt aan het daglicht, nu De Telegraaf haar bedenkelijke traditie een  nieuwe impuls geeft door het publiceren van een interview met een jongetje, dat door het lot in diepe ellende is gestort en dat alleen al vanwege zijn lichamelijk herstel recht heeft op rust. 

Duizenden mensen zeggen hun abonnement op het ochtendblad op. Velen roepen op tot een boycot. De hoofdredacteur houdt zich schuil. De betrokken journaliste kan voorlopig de straat niet meer op. 

Men moet echter niet de illusie hebben dat van een maatschappelijke verontwaardiging enige corrigerende werking uitgaat. 

Pas wanneer vijftigduizend lezers een einde hebben gemaakt aan hun relatie met de foute krant, is er een kans dat commissarissen ingrijpen en de hoofdredacteur naar huis sturen.

Daarbij moet niet worden vergeten dat Ronald Plasterk als bewindsman voor cultuur op oneigenlijke gronden de krant een televisiepodium heeft gegeven.   Onnodig en ten onrechte.   Blijkbaar moet dit land nog steeds door schade en schande en niet door nuchter verstand en moreel beoordelingsvermogen wijs worden.