Wat gaan we zien in Media Inside?

Gijs Groenteman en Marcel van Roosmalen presenteren een nieuw mediaprogramma: Media inside (inderdaad, een verwijzing naar de voetbaltalkshow). Het presentatieduo legt uit wat we gaan zien.

Media Inside, vanaf 3 januari om 21:55 op NPO 3

Gijs Groenteman: In Media Inside bespreken we de afgelopen mediaweek. We zijn nauwlettend volger van alles wat in de media gebeurt. Het programma heet Media inside , maar het wordt natuurlijk geen kopie van Veronica inside . Wat die makers in die show doen, is op een vriendschappelijke toon ouwehoeren over wat er in hun wereld is gebeurd – in hun geval die van het voetballen. En dat kan natuurlijk ook over media.

Marcel van Roosmalen: Dat is ongeveer het idee. We zouden het bijvoorbeeld over Danny Ghosen kunnen hebben, daar heb ik een documentaire van gezien. Wat mij opviel, was dat hij núl kritische vragen stelde. Hij ging mee met een motorclub, daar had hij het heel gezellig mee. De mensen reden niet op motors, maar in auto’s. Fascinerend dat iemand de hele tijd zegt dat het allemaal heel spannend is, terwijl je alleen losers ziet die elkaar met een dweil slaan (een inwijdingsritueel, red. ). Daarna brachten ze nog een fruitmand naar een alleenstaande moeder.

GG: Ik zou alle verschillende huilinterviews van Thierry Baudet wel met jou door willen nemen. Alle stemmingswisselingen van Baudet, in de verschillende mediaoptredens die hij had.

MvR: Het hoogtepunt was Thierry Baudet bij Wakker Nederland.

GG: Dat was fenomenaal. Danny Ghosen en Thierry Baudet kunnen het onderwerp zijn waarover we spreken, maar ze hoeven niet per se te gast te zijn hè, bij ons. Ik ben mijn hele leven lang al een enthousiast mediaconsument. Er is altijd veel shit en er zijn altijd een paar goede dingen. Promenade vond ik fantastisch. Daar zat ik zelf in de redactie, maar ik was meer fan dan werknemer, daarom durf ik het ook te zeggen.

MvR: Ik hou van Opgelicht. Dan denk ik: wie staat er nou meer voor lul? De oplichter, of degene die de oplichter wil vangen? Dat je achter iemand aan rent – dat zie ik Gijs nog niet doen!

GG: Haha, De boef vangen. Ik ben helemaal gek op Kopen zonder kijken.

MvR: Kijk jij niet met een soort verbazing naar Martijn Krabbé?

GG: Ik vind Martijn Krabbé fantastisch. Hij weet precies de goede afstand en empathie tot de mensen te bewaren. Aan de ene kant heeft hij lol, aan de andere kant gáát hij er ook voor.

MvR: Stel: je hebt de verkeerde keuze gemaakt, je hebt bijvoorbeeld een schuur gekocht voor 650.000 euro. Dan biedt Martijn Krabbé die brede schouder om op uit te huilen. Maar na het programma rijdt hij wel gewoon weg.

GG: Ja, hallo, hij hoeft toch niet bij die mensen in die schuur te gaan wonen?

MvR: Nee, maar hij wekt wel de indruk er voor die mensen te zijn.

GG: Dat is hij ook, ter plekke. Ik vind wel dat hij mensen de goede steun biedt. Kopen zonder kijken is een geweldig gedachte-experiment dat wordt uitgevoerd. Namelijk: je flikkert al je problemen in de tuin van een stylist en een makelaar. Dat dat werkelijk gebeurt, is gewoon fantastisch. Het programma wordt heel vaardig gemaakt.

MvR: Ik vind die makelaar die erin zit heel goed.

GG: Ja, hij legt altijd alles uit met zijn vuistjes.

MvR: Precies. En ik geloof hem oprecht. Weet je bij wie ik dat ook heb? Bij Annemarie van Gaal – wat je ook van haar vindt. Zij deed op een gegeven moment zo’n budgetprogramma. Dan maakte ze rekensommetjes, waarna ze zei: ‘Dit kan zo echt niet. Jij hebt een Ziggo-abonnement van 14 euro 95! En dan zat ik voor de tv en dacht ik: inderdaad! Het kán ook niet!
GG: Talkshows verdraag ik niet zo goed momenteel.

MvR: Als je goed kijkt, zíe je dat de mensen die het presenteren niet geïnteresseerd zijn in de gast. Dat is echt iets van deze tijd. Het is zo’n ratrace om de actualiteit geworden, het is te veel.

GG: Ze lijken allemaal zo op elkaar. En ze zijn zouteloos.

MvR: Ik heb iedere avond het gevoel dat ik naar hetzelfde programma zit te kijken. Ik erger me al jaren aan Dries Roelvink die wordt uitgenodigd bij Op1 . Dat hij mee mag praten over bijvoorbeeld de oorlog in Afghanistan. De kijkcijfers winnen het dan zó van de inhoud. Daar heb ik me mijn hele leven tegen verzet. Spreek mensen gewoon aan op hun expertise! Laat ze niet mee kakelen over dingen waar ze geen verstand van hebben! Waarom zou ik daarnaar willen kijken? Ik voel me op zo'n moment niet serieus genomen. Als ik dat soort meningen wil hebben, ga ik de straat wel op.

GG: Marcel ergert zich meer dan ik. Hij heeft ook een veel opvliegender karakter en is strenger in de leer. Als het over Dries Roelvink gaat, kan hij daar oprecht furieus over zijn. Dat waardeer ik in hem, ik denk eerder: dat vinden de mensen nou eenmaal leuk. Ik heb minder principiële ergernissen. We maken nu zelf lijstjes met gasten die we willen uitnodigen. En nu begrijpen we waarom aan de talkshowtafel altijd de ususal suspects zitten.

MvR: Ja, daar ben ik ook achter gekomen.

GG: Je moet als gast een paar eigenschappen in je verenigen: je moet over alles een beetje mee kunnen praten, je moet goed uit je woorden kunnen komen. Daarnaast moet je iets raars hebben, iets wat je apart maakt. En het publiek moet om een of andere reden van je houden. Er zijn niet superveel mensen met die eigenschappen. Het is best lastig om niet bij de volstrekt voordehand liggende gasten uit te komen.

MvR: Bij de voorbereiding van dit programma, vond ik dat wel een eyeopener. Dat je bij gasten uitkomt waarbij je denkt: heb je hém weer.

GG: Ja. Daar moeten we ook wel weer nederig in zijn hè, Marcel.

MvR: Zeker.