Foto's en video's: de opgeknapte school in Aleppo Voor Sinan zoekt de klas van Elias bezocht Sinan Can een vervallen school in Aleppo. Eenmaal terug in Nederland haalde hij met de VARAgids ruim zevenduizend op – onder meer voor reparatiewerkzaamheden. Hoe ziet die school er nu uit?
Goed! Hij is bezig met zijn studie aan de havo in Enschede. We appen af en toe. Hij zit goed in zijn vel, ik ga binnenkort weer bij ‘m langs.
Naar aanleiding van die documentaire heb je met de VARAgids een actie opgestart om de oude school van Elias in Aleppo op te knappen. Hoeveel geld is er binnengekomen?
In totaal 7692,20 euro. Een mooi bedrag!
En hoe is dat geld besteed?
We hebben vijfduizend euro naar Syrië gestuurd. Daarvoor zijn ramen hersteld, en andere kachels geplaatst. Er zaten nog gaten van mortiergranaten in de muren, die zijn dichtgemaakt. Er is een speelplaatsje met een glijbaan. Het ziet er allemaal heel kleurrijk uit. De kinderen zeggen zelf dat het lijkt alsof ze naar een nieuwe school gaan. Toen was er nog geld over. Er is 500 euro gegeven aan Rasim, een halfverlamd jochie dat ook op die school zit. Er is duizend euro naar een vluchtelingenkampje in de Bekaa-vallei in Libanon gegaan, voor voedsel. Het kamp hebben we
eerder bezocht voor de serie De Arabische Storm
. De kinderen daar zijn slachtoffer geworden van een gifgasaanval in Syrië. En er is geld gegeven aan een jongetje met keelkanker: ik heb zijn vader gevraagd of hij de wensen van het jongetje wil inwilligen. Ook dat jongetje zagen we eerder,
in een aflevering van Zembla
.
Is er nog ergens geld aan de strijkstok blijven hangen?
Nul euro. Alle euro’s zijn rechtstreeks bij de eindbestemming terechtgekomen. Onze cameraman Bruce Amende, met wie ik al jaren werk, heeft het geld naar Libanon gekregen. Vervolgens is het geld naar Syrië gestuurd.
Hoe is de situatie op de school nu?
Het is wat rustiger, maar de oorlog is nog niet voorbij. De school heeft inmiddels een enorme toestroom van nieuwe leerlingen gekregen, er zitten nu zevenhonderd kinderen. Eigenlijk kan de school dat helemaal niet aan.
Hoe reageerde de directrice?
Ze moest ervan huilen. “Ik dank al die mensen duizend keer”, zei ze. Ze had het gewoon niet verwacht. Er komen wel vaker journalisten die zeggen dat ze geld willen binnenhalen, maar vaak gebeurt dat niet.
Is dat de taak van een journalist? Nazorg verzorgen?
Nee. Maar het is wel een rol voor mezelf. Ik heb in het verleden vaak documentaires gemaakt waarvan ik nu denk: die hebben het verschil niet gemaakt. Dat wilde ik veranderen. Ik heb met de
VARAgids
onder meer een actie met winterkleren georganiseerd voor een schooltje in Afghanistan, zulke acties maken me zo blij. Er is echt wel welwillendheid in Nederland om voor zulke acties geld te geven.
Als journalist weet je na al die research vaak meer over een gebied dan bijvoorbeeld het Ministerie van Ontwikkelingssamenwerking. Dan is het toch heel logisch en goed dat een journalist iets aan een situatie wil doen?
Ik kan niemand dwingen dit te doen. Ik ga ook niet oordelen over collega’s. Ik kan alleen voor mezelf zeggen: ik wil niet meer alleen filmen en dan wegwezen.