Waarom moeten we volgens Naeeda Aurangzeb praten over alledaags racisme?

‘Als gekleurde vrouw ben ik Nederlander, totdat ik vanuit de liefde voor ons land iets zeg. Dan ontstaat er ineens frictie’, vertelt Naeeda Aurangzeb in De Nieuws BV. In haar boek ‘365 dagen Nederlander’ lezen we 365 verhalen van alledaags racisme. ‘Halverwege het schrijven ben ik gestopt omdat ik heel veel pijn voelde.’

Hoewel Naeeda Aurangzeb al 43 jaar Nederlander is, heeft ze nog dagelijks te maken met pijnlijke opmerkingen over haar culturele achtergrond en religie. Zo ook tijdens haar werk in de media, maar ook in haar persoonlijke leven, vertelt ze. In De Nieuws BV leest ze het allereerste verhaal, tevens de eerste opmerking die bij haar naar boven kwam tijdens het schrijfproces, voor uit haar boek:

‘ROTTERDAM
Buurmeisjes Linda en Sandra: ‘Hi Naeeda, mogen wij jouw kleren lenen voor carnaval?’

Pijnlijke opmerkingen
Nu kan ze er om lachen, maar destijds rende Aurangzeb huilend naar haar moeder om het over deze opmerking te hebben. Helaas bleef het niet bij alleen dit voorval. Ook later in haar leven krijgt ze te maken met pijnlijke opmerkingen. Sommige situaties vinden plaats op de werkvloer.

Werk
Een van deze situaties komt voor bij de vier omroepen waar ze voor gewerkt heeft, vertelt ze: ‘Er is altijd een eindredacteur of eindredactrice geweest die mij erop heeft gewezen dat er een man van kleur werkt op de redactie en dat als ik daar last van heb, omdat hij vanuit zijn cultuur of religie geen kritiek van vrouwen duldt, ik me dan moest melden.’ Er zit volgens haar dus een beeld bij hen dat Marokkaanse mannen, moslimmannen, Arabieren en Turken niet tegen kritiek van vrouwen kunnen. ‘Als ik als vrouw van kleur al wordt gewaarschuwd voor deze collega’s van kleur, dan ben ik erg benieuwd wat deze eindredacteuren dan zeggen tegen witte vrouwen’, zegt Aurangzeb.

Stilte
Helaas komen dergelijke voorvallen niet altijd boven water, licht ze toe: ‘Er is heel veel wel gezegd. Maar er is altijd veel meer niet gezegd. Er is ook door mijzelf veel meer niet gezegd’, vertelt ze. ‘Ergens denk je: als ik stil ben, dan verknal ik de harmonie niet. Daarnaast zijn er ook veel witte Nederlanders die ook zien dat bepaalde dingen niet oké zijn, maar die houden ook hun mond.’ Een van de redenen zou het behouden van hun positie kunnen zijn, vertelt ze.

Herkenbaar 
Al snel blijkt dat Aurangzebs verhaal herkenbaar is voor veel mensen werkzaam in de journalistiek en media. Zoals onderzoeksjournalist en presentator Charisa Chotoe. Zij deelt dat zij zich al jaren bezighoudt met het delen van alledaags racisme op redacties. Maar er is ook een andere reden waarom het haar zo aangrijpt: ‘... omdat Naeeda van een generatie voor mij is, maar het dus alsnog herkenbaar is.’

Ook anderen delen naar aanleiding van het verhaal van Aurangzeb hun ervaringen met alledaags racisme. Zoals politiek verslaggever (NRC) Lamyae Aharouay:

Ook columnist (Trouw) Emine Uğur deelt haar pijnlijke ervaring:

NPO Radio 2-dj One'sy raakt het ook:

Volgens haar is het belangrijk om ook mee te nemen dat Aurangzeb dit boek liever niet had willen schrijven...