Superman, Batman en Spiderman. Wie kent Wonder Woman?

Halina Reijn was laatst tafeldame bij De Wereld Draait Door en trapte de uitzending af met een fragment van de Oscars. Ondanks dat de #metoo-discussie weer een beetje is gaan liggen, waren de Oscars toch een spannend moment voor de filmwereld. Uiteindelijk werd niet #metoo het begrip van de avond, maar inclusion rider . Frances McDormand, winnares beste actrice, sloot haar speech af met deze twee woorden. Er werd die avond massaal gegoogled wat het precies betekende, want wat bedoelde ze hier mee? Daarom hier even een uitleg:

Wat Frances McDormand bedoelt met een inclusion rider, is dat er een clausule wordt opgenomen in je contract waarin staat dat er een quotum moet worden gehaald voor diversiteit. Dat wil zeggen dat je verschillende mensen in je productie moet aannemen, van verschillende etnische achtergronden, seksuele geaardheid, transgenders, vrouwen, mannen en gehandicapten. Een reële afspiegeling van onze maatschappij dus. We kijken al honderd jaar naar films en toneelstukken waar dat niet altijd het geval is en daardoor wordt er een verkeerd beeld gevormd van onze maatschappij. Een ander probleem is dat de media stereotypen versterkt, die wij dan weer voor ‘normaal’ aannemen.

Ik help je even uit die droom: vrouwen zijn niet constant sexy, homo’s zijn niet altijd vrouwelijk en mannen hebben niet altijd zin in seks. Stereotypes geven een overdreven, vaak negatief denkbeeld, van de werkelijkheid. Maar dát lijken we soms even te zijn vergeten. En Frances wilde ons daar even aan helpen herinneren met haar uitspraak.

“We hebben geen probleem met diversiteit, maar met een inclusie crisis”, zegt Priscilla Frank van de Huffington Post. Er is nog steeds niet veel progressie wat betreft vrouwelijke, LGBTQ en rollen voor verschillende etnische achtergronden, de representatie van deze groepen in de media is onveranderd sinds 2007. Als je concrete statistieken interessant vindt moet je zeker even dit onderzoek bekijken: Inequality in 900 popular films . Voor de mensen zonder statistieke knobbel  - hier spreekt er één –  vat ik het onderzoek even kort voor je samen. De meeste rollen in de onderzochte films worden verdeeld over blanke mensen, waarvan vrouwen eigenlijk nog weer ondergerepresenteerd worden. En hoe iedereen vervolgens weer wordt geportretteerd is ook niet helemaal realistisch. Vrouwen zie je vaker naakt dan mannen op je beeldscherm en mannen spelen vaker de hoofdrol.

Als we het onderzoek mogen geloven is er dus anno 2018 nog niet veel veranderd wat betreft gelijkheid in films. Iets dat we wel moeten willen nastreven. Het gaat niet om de discussie wie beter leiding kan geven - de man óf de vrouw - maar wie als persoon daadwerkelijk beter is in leidinggeven. Of dat nou Corry, Henk of Mark is, maakt niet uit, zolang iedereen maar gelijke kansen krijgt.

Dat de NS nu “beste reizigers” zegt in plaats van “dames en heren” is een beetje doorgeslagen. Maar zoiets als genderneutrale toiletten is best oké. Nederlandse filosoof Maxim Februari vertelde in een column dat hij al die hokjes maar een gedoe vindt, tenzij het om een functioneel verschil gaat. Bij het invullen van online formulieren is het vaak niet erg nuttig om je geslacht in te vullen. Maar vrouwen worden zwanger en mannen hebben zaad; dát is wel een functioneel verschil. Hokjesdenken kan soms dus nuttig zijn, maar genderneutraliteit bestaat niet denk ik. Daarom is de representatie van verschillende groepen in de media cruciaal om na te denken over onze maatschappij.   

Helaas is de ongelijkheid in de media-industrie nog steeds prominent aanwezig, maar gelukkig is er ook tegengeluid. We schreven – net zoals de rest van Nederland – over bijvoorbeeld de actie van SuitSupply . Maar ook de film Call Me by your Name laat een meer realistisch beeld zien van een relatie tussen twee jongens. Daarnaast claimde Grey’s Anatomy-actrice Ellen Pompeo hetzelfde salaris als haar mannelijke tegenspeler, om te bewijzen dat vrouwen dezelfde eisen kunnen stellen als mannen. Daarmee gaat de media de goede kant op!

Weer van de States terug naar ons kikkerlandje en Halina Reijn. Zij roept de Nederlandse media-industrie op om net zoals onze Hollywood-collega’s de inclusion rider op te nemen – waar mogelijk. Om zo een gelijkere wereld te creëren waarin een meer realistisch beeld wordt geschetst van de mensen om ons heen. Dan laten we zien dat ook vrouwen aan de top kunnen staan en mannen huisvader kunnen zijn, óf andersom. Zolang we er maar over nadenken, praten en gelijkheid als doel stellen in alles wat we doen.

Geschreven door: Isa Van Den Brand