Linda, vrouwenseks is meer dan een mannenpleziertje

Kanten ondergoed dat langzaam naar beneden getrokken wordt, twee paar lange slanke benen in elkaar verstrengeld, een bezitterige hand die volmaakte ronde billen vastpakt. Toen ik naar het promofilmpje van de nieuwe Linda special keek – met presentatrice Geraldine Kemper (BNN) en model Kim Feenstra – kreeg ik het ineens tropisch benauwd op deze koude winterdag en ik was niet de enige. Een regen aan reacties op sociale media volgde na publicatie. Maar na een paar keer kijken (uitsluitend voor onderzoeksdoeleinden uiteraard) bekroop mij een onbehaaglijk gevoel, namelijk: hoezo moeten twee bloedmooie en getalenteerde vrouwen met elkaar vrijen in een ‘Red de Man’- special?

Het filmpje (dat hierboven te bekijken is) wordt vergezeld door even pikante en opwindende foto’s en de volgende tekst: “Elke vrouw wil wel een beetje porno zijn, vinden Kim Feenstra en Geraldine Kemper. En waarom dan niet de daad bij het woord voegen? Voor de nieuwe LINDA. 138 ‘RED DE MAN’ gaan ze volledig uit de kleren.”

Geraldine en Kim steken hun biseksualiteit niet onder stoelen of banken, of in ieder geval het feit dat ze zich aangetrokken voelen tot een persoon ‘of het nou een man of een vrouw is’. En hoewel ik uit de kleren gaan van harte toejuich en seksuele diversiteit in de publieke sfeer eveneens, vind ik het enigszins stuitend dat een editie waarin de man ‘gered’ wordt twee vrouwen schijnt te vereisen die de suggestie wekken seks met elkaar te hebben.

Je zou kunnen zeggen: ‘wat zeur je, deze vrouwen zijn sexy, vallen óók op vrouwen en maken gebruik van hun seksuele vrijheid’. Dat klopt maar in reguliere media kom je heel weinig diversiteit tegen. Dat geldt niet alleen voor sekse, etniciteit, mensen met een fysieke of mentale beperking, maar ook voor seksuele geaardheid. Wat je in het filmpje ziet, is de geaccepteerde norm: prima als je lesbisch bent maar dan moet je wél sexy zijn voor mannen. Een klassiek voorbeeld van hoe we als samenleving homoseksualiteit oppoetsen, voorverpakken en glamorous maken voor de massa. De ‘gewone’ lesbiennes, homo’s, biseksuelen, transgenders, transseksuelen, queers en genderfluïden bewaren we voor een uithoek van de media waar gemarginaliseerde mensen die te ‘rauw’ zijn voor de mainstream een plekje krijgen.

Waarom dat erg is? Een voorbeeld: we vinden het allemaal lichtelijk irritant als Nederland in reisgidsen omschreven wordt als een land met klompen, kaas, tulpen en wiet. Dingen waar we trots op zijn maar die niet volledig belichamen wat ons land is. Is het dan zo moeilijk om te begrijpen dat je als lesbienne niet (primair) geassocieerd wil worden met enkel ‘geile seks’? Al helemaal niet voor het plezier van mannen. Een stereotype beeld dat we helaas in de publieke sfeer, media en pornoindustrie steeds terug zien komen. Ik haal haar vaker aan omdat haar uitspraken inzichtelijk en verduidelijkend zijn. Want wat het probleem is met stereotypen – volgens schrijver Chimamanda Ngozi Adichie – is niet dat ze onwaar zijn maar ‘onvolledig’.

Het beeld van vrouwenrelaties dat steeds weer gereproduceerd wordt insinueert dat de relatie – in tegenstelling tot die van een heteroseksueel monogaam stel – niet enkel toegankelijk is voor de partners maar ook automatisch voor anderen. Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat het resulteert in opmerkingen en aanrakingen van wildvreemden die grenzen aan seksuele intimidatie en op z’n minst respectloosheid: de bekende ‘daar moet een piemel in’…‘mag ik er ook bij’…’je moet gewoon een échte man hebben’…’vast zin in een trio?’ enzovoorts. Dat gebeurt overigens niet alleen door vreemden maar ook vrienden en kennissen. Immers, een relatie tussen vrouwen is niet voor ‘het echie’ maar een snoepwinkel ontworpen voor mannen om naar believen van te kunnen genieten.

In een artikel in de Huffington Post kaart schrijver Marissa Higgins hetzelfde probleem aan. “Het versmelten van gay zijn en seks is gevaarlijk. Het plaatst ons op een primitief niveau onder onze heteroseksuele gelijken. Het benadrukt het belang van seks en verloochent het belang van ons als mens – volledig, complete mensen met persoonlijkheden, meningen en gevoelens die verder gaan dan onze seksuele behoeften en praktijken. De focus op ‘seks’ in ‘seksualiteit’ maakt een karikatuur van de mensen die we zijn.”

De Linda raakte eerder in opspraak toen zij een special wijdde aan de ‘verrukkelijke billen’ van de zwarte vrouw. Ik voelde me niet aangesproken omdat ik één: in tegenstelling tot wat er vaak gedacht wordt een van de zwarte vrouwen ben die niet gezegend is met een forse billenpartij. En twee: zoveel meer ben dan alleen mijn lichaam. De les lijkt niet geleerd want het verseksualiseren van een minderheidsgroep gebeurt in deze editie weer.

Ik deed een ronde onder mijn lesbische en heteroseksuele vriendinnen (en alles ertussenin) om de meningen te peilen. Hoewel de meeste – net als ik – aanvankelijk onder de indruk waren van de schoonheid en sensualiteit van de beelden vonden ook zij dat de insteek een schadelijke kant had. Ze vonden het jammer dat dit het overheersend beeld is van vrouwelijke seksualiteit waardoor de mening van de massa onrechtmatig gefundeerd wordt op oppervlakkigheid.

Mijn betoog is absoluut niet persoonlijk gericht naar de twee sterren van het promofilmpje dat ik – nogmaals – prachtig vind maar dat weerhoudt me er niet van om kritisch te kijken. Ik doe daarom een appél aan beeldmakers en media om eens lef te hebben. Te durven iets anders te doen dan wat de norm is, dan wat we denken dat sociaal wenselijk is, dan te labelen en categoriseren voor plat vertier. We blijven drijven op water wanneer er een oneindige rijkdom aan mogelijkheden ligt onder het oppervlak. Durf eens die duik te nemen.