Online bedelen: hoe werkt dat?

In steeds meer steden geldt een bedelverbod. Om die reden zoeken (jonge) mensen met geldproblemen naar andere manieren om aan geld te komen. Bijvoorbeeld online.

Net zoals Anna*. Zij raakt op haar achttiende dakloos. Ze is zwanger van haar eerste kindje als ze door haar ouders op straat wordt gezet. ‘Ze is heel streng opgevoed, na vijf uur mocht zij de deur niet uit. Zelf is ze nogal rebels, dus dat botste heel vaak. Er ontstond een hele onveilige thuissituatie’, vertelt Alicante-redacteur Shayno Numansen. Op een zeker moment komt dat tot een kookpunt. De ruzie loopt zo uit de hand dat de politie wordt gebeld. Door vier agenten wordt ze het huis uitgezet. Ze brengen haar naar het station, met de boodschap: ‘Vanaf nu sta je er alleen voor, wij kunnen niks voor je doen.’

Slapen op straat
‘Ik was helemaal alleen’, vertelt Anna. ‘Ik werd veel nagefloten. Als je mij zou zien lopen zou je niet denken dat ik hulp nodig heb, of zelfs dakloos ben. Ik had mijn buikje verborgen onder mijn jas, terwijl ik op de grond zat. Daar heb ik de hele nacht gezeten en nagedacht over wat ik met mijn leven moest. Af en toe viel ik in slaap. Maar ik durfde niet echt in slaap te vallen, omdat ik bang was dat iemand me iets zou aandoen.’

Huis naar huis
Uiteindelijk is Anna vier jaar dakloos geweest, wat overigens niet betekent dat ze al die tijd op straat heeft geleefd. ‘Ik ging van huis naar huis. Onderhuren, door de politie eruit getrapt worden, schooien om een woning. Maar het ergste waren de nachten dat ik over straat liep omdat ik geen plek had om te slapen.’ Na zo’n nacht gaat Anna vaak naar een sportschool, om daar haar situatie uit te leggen aan de bezoekers. Ze vraagt of ze met ze mee naar binnen mag als ‘buddy’, zodat ze kan douchen, naar de wc kan gaan en soms zelfs kan zwemmen.

Hulp
Maar zij, en haar twee kinderen, moeten natuurlijk ook eten. En daarvoor is geld nodig. ‘Ik heb me aangemeld voor de Facebookgroep Zwanger worden voor moslima’s. Zij hebben mij geholpen. Ze zijn naar de plek gekomen waar ik verbleef, en daar schrokken ze van. Ze moesten ervan huilen zelfs.’ Ze bieden hulp: van een hotelovernachting tot geld. Maar dat wil Anna niet. ‘Ik zei: “Ik ben heel blij met de kleine dingetjes, maar ik neem geen geld aan. Ik wil alleen maar eten.” Ik weet het nog goed: ze hadden twee boodschappentassen vol met koek en snoep – want ik had daar zo’n zin in door mijn zwangerschap – en ze hadden boterhammen voor me gehaald en chocopasta.’

Online bedelen
Door middel van een inzamelingsactie was er veel geld opgehaald voor Anna, maar dat geld wilde ze eigenlijk liever niet aannemen. ‘Ik voel me daar niet goed bij. Daarom bedel ik ook niet op straat, maar meer op Facebook. Dan kan ik mijn situatie goed uitleggen.’ En Anna is niet de enige die dat op die manier doet. ‘Je hebt GoFundMe en Tikkie. Je legt vervolgens je verhaal uit en dan kunnen de beheerders van een Facebookgroep bepalen of ze vinden dat het verhaal en het profiel kloppen en of ze het willen posten. (…) ik heb online mijn situatie uitgelegd en aangegeven dat ik geen geld wil. Ik wil enkel eten. En ze hebben me ook echt eten gebracht.’

Geen geld
Volgens Anna zou geen enkele bedelaar om geld moeten vragen en zouden anderen het hen ook niet moeten geven als ze ernaar vragen. ‘Ga met de bedelaar in gesprek. Vraag naar de situatie, laat je medeleven zien. Als een bedelaar je vraagt om geld, vraag dan: waarom? Als het is om eten te kopen, loop dan met ze mee naar de supermarkt en koop eten voor ze. Want een bedelaar die geen eten wil heeft hoogstwaarschijnlijk verkeerde bedoelingen’, volgens Anna. Dat zegt ze ook om mensen er bewust van te laten worden dat er een daklozenuitkering bestaat, van zo’n zes- tot negenhonderd euro per maand. ‘Daar kan een bedelaar goed van leven.’ Anna zelf had daar geen recht op, omdat ze nergens stond ingeschreven.
 
*Dit is niet haar echte naam, ze wil anoniem blijven. Anna’s echte naam is bij de redactie bekend.