Nederland, mijn buitenland #1 – Saul

Deze keer praten we met Saul (26) uit Cambridge, Engeland. Saul is twee jaar geleden naar Nederland vertrokken om politieke economie te studeren aan de Universiteit van Amsterdam. Inmiddels is hij twee jaar en een Master of Science-diploma verder en werkt hij bij het Nederlands Instituut voor Meerpartijendemocratie in Den Haag. Wat hem betreft is het leven in Nederland dikke prima. Met uitzondering van de biertjes, want die zijn volgens hem bijzonder klein. En de worsten, want die smaken vreselijk. En de volle melk, want die komt alleen in 1 liter-pakken.

Saul: Ik ben hier naartoe gekomen om politieke economie te studeren op de Universiteit van Amsterdam. De opleiding omvatte alles wat ik eigenlijk interessant vind. Mijn enige andere optie om deze opleiding te studeren, was in Londen. Een schooljaar in Londen kost je al snel vijftigduizend Engelse pond. Dat heb ik niet echt rondliggen. Dus de keuze was vrij snel gemaakt.

Ik kwam aan in de zomer van 2016. Het was snikheet en iedereen was in een blije stemming - ik vond het geweldig. De enige manier waarop ik Nederland kan omschrijven is dat het een land is dat zijn zaakjes echt op orde heeft: de infrastructuur is top, de wegen zijn veilig, goede woonomstandigheden. Daar staat tegenover dat er sprake is van best wel wat bureaucratie. Vorig jaar in september verhuisde ik bijvoorbeeld naar een nieuw huis in Amsterdam. Ik had een officiële aanbeveling nodig van mijn voormalig huisbaas nodig om aan de nieuwe huisbaas te laten zien. Dat duurde zo ontzettend lang. En dat is best zuur, want als je hier net als expat aankomt, dan word je bedolven onder regels.

Het eten is trouwens ook niet verkeerd. Ik ben een enorme zoetekauw en ben dol op snacks, en bitterballen zijn ronduit geweldig.

Wat ik merk, is dat het patriotisme hier heel erg meevalt. Dat is anders in Engeland, maar dat ligt heel erg aan de wijze waarop Engelse geschiedenis wordt meegegeven op scholen. Er wordt met een roze bril gekeken naar de geschiedenis en niet al te veel gekeken naar de duistere kant van die geschiedenis. Maar volgens mij verandert dat langzaam. Ik heb het idee dat Nederland – een land met net zo’n een rijke geschiedenis – nuchterder is in de wijze waarop die geschiedenis gevierd wordt. Men is hier voor mijn gevoel trots, maar niet overdreven trots.

Ik ben veel buiten en ga uit met vrienden, zowel Nederlanders als expats. Ik ben geen groot liefhebber van clubs of zo, denk vooral aan uit eten gaan of samen wat drinken. De muziekscene hier in Nederland is mooi. Ik speel zelf ook muziek met een groep mensen in Amsterdam. Maar ik vind het ook leuk op m’n gemak op mijn balkon te zitten en een goed boek te lezen.
 
Dat klinkt misschien niet voor iedereen even spannend, maar voor mij is dit gewoon je van het. Ik kom uit Cambridge, en de stad en de cultuur zijn enorm vergelijkbaar met die van Amsterdam. Er is in beide steden sprake van veel culturele waardering, een grote opleving van creativiteit. En er wordt ontzettend veel gefietst, net als thuis. En dat laatste is soms best slecht: het barst hier van het toerisme, maar dat ben ik ook wel gewend van Cambridge. Wat ik wel echt verschrikkelijk vind, zijn de scooterrijders hier. En al helemaal degene die denken snelheidsduivels te zijn. Ik ben gewend om snel te fietsen, dus ik heb hier vaak te maken met scooterrijders die fietspaden ophouden. Het heeft nooit geleid tot ruzies of wat dan ook, af en toe een scheldpartij misschien, maar niets meer. Het is soms frustrerend.

Gastvrij. Ik heb nooit een slechte ervaring gehad met de mensen hier. Het leuke is dat ik sinds kort Nederlandse taallessen volg en dagelijks de proef op de som neem: als ik boodschappen doe, dan praat ik Nederlands tegen het personeel. Zij vinden het dan erg leuk dat ik mijn best doe. Zelfs als ik banale vragen stel: zoals waar dingen liggen in de winkel die voor de rest duidelijk te zien zijn. Ik maak nog altijd mee dat als ik in een winkel rondloop en ze vervolgens vraag hoe het met ze gaat, dat ze dan verbaasd opkijken. Ik vind dat leuk om te zien.

Dat is zeker mogelijk! Het kan natuurlijk zo zijn dat ik terug moet vanwege familieverplichtingen, of als ik iemand ga daten die niet in Nederland wil blijven. Of als ik een toffe baan aangeboden krijg. Je weet het niet! Voor nu vind ik het hier fijn en leer ik op mijn gemak de taal zodat ik het leven hier nog makkelijker wordt.

Ik moet zeggen dat ik de worsten hier waardeloos vind smaken en dat de biertjes in bar kleine glazen geschonken worden als je ergens gaat drinken. Dat kan toch veel beter? Oh, en volle melk komt alleen maar in 1-liter pakken. Waarom niet in meer?

Engelsen zijn vrij behoudend als het gaat om persoonlijke gesprekken. Dit in tegenstelling tot de Nederlanders: die zijn gewoon veel opener. Ik ben van nature al een heel open persoon, dus zelfs in Engeland word ik soms scheef aangekeken. Maar die openheid is vanzelfsprekend hier, en dat is mooi. In Engeland zou niet iedereen daar even goed mee kunnen omgaan.

Eigenlijk wel. Maar dat is niet een kwestie van: ‘Ga naar buiten en praat meer met Nederlanders’. Nee. Het hangt heel erg samen met waar je studeert, waar je woont en zelfs waar je werkt. In het begin ging ik inderdaad redelijk veel met expats om, maar sinds ik ben gaan werken, ben ik veel in contact met Nederlanders. Het is natuurlijk wel zo dat expats bijvoorbeeld vaker naar internationale feestjes gaan, maar dat komt vooral door de taalbarrière.

Het is natuurlijk heel goed als je je als expat omgeeft door een groep Nederlanders. Ik heb veel mensen ontmoet en plekken gezien die ik nooit alleen heb kunnen ontdekken. Daar ben ik mijn Nederlandse vrienden heel dankbaar voor. Het is ook wel zo dat sommige expats zich alleen omgeven door andere expats. Maar dat is niet per se erg. Ieder zijn ding.

Het is wel eens voorgekomen dat mensen denken dat ik een toerist ben. Maar in Amsterdam of andere grote steden is dat natuurlijk een logische associatie, haha.

Je hebt altijd een ijsbreker achter de hand. Zodra je kennismaakt met Nederlanders, zijn ze meteen benieuwd naar je achtergrond. Het leuke is dat het oprechte interesse is, en dat kan ik heel goed waarderen. Ik blijf het zeggen: de gastvrijheid en de openheid zijn goud.