Matthijs Gaat Door in Concert: wat was het hoogtepunt van bandleider Sven 'Hammond' Figee?

Matthijs gaat door beleefde z’n apotheose in een uitverkochte Ziggo Dome. In gesprek met Sven ‘Hammond’ Figee, muzikale spil achter het concert.

‘Ik was al op de radar van Matthijs van Nieuwkerk gekomen dankzij mijn bijdragen aan De wereld draait door. Een paar zogenoemde Hammond-battles waren in goede aarde gevallen. Een andere keer had ik met twaalf strijkers van het Residentie Orkest een stuk van Vivaldi gespeeld. Heel gaaf allemaal. En er was nog een connectie. In Deventer zit een heel leuk muziekcafé: De Hip. Eigenaar Fonz Scheepstra is een groot muziekliefhebber.

Er bestaat zelfs een stichting De Hip, waarvan Matthijs – die in de omgeving woont – voorzitter is. Toen wij er tijdens een Beatlescoveravond optraden, deed hij de presentatie. Zo kwam ik opnieuw in beeld.

In 2020 viel alles stil. De wereld draait door was afgelopen. De coronatoestand veegde mijn agenda leeg. Mijn studio werd niet meer geboekt. Ik was net aan het nadenken over alternatieve bronnen van inkomsten toen Jessica van Amerongen, de muziekredacteur van DWDD, mij belde. Er waren plannen voor een nieuw zaterdagavondprogramma met Matthijs, waar naast interviews de muziek een heel grote rol zou spelen. Of ik daarvoor een band wilde samenstellen. Ze wisten al dat ze twee drummers wilden hebben. Het was het laatste zetje dat ik eigenlijk niet nodig had: als ik niet mee zou doen, zou ik daar de rest van mijn leven spijt van hebben.

Het was eigenlijk al vanaf het begin een enorm succes. Inhoudelijk, maar ook wat betreft de kijkcijfers en de waardering. Ik had er ook meteen een goed gevoel bij. Het klopte. Matthijs doet alleen iets als hij er ook echt in gelooft.

Hij volgt zijn hart. Altijd. Zijn enthousiasme en belangstelling zijn dan ook volkomen authentiek. Ik denk dat we elkaar daarin ook gevonden hebben. Dan blijkt er dus een groot publiek te zijn voor een goed gesprek en soms behoorlijk verrassende muziek.

De artiesten lieten vaak een onverwachte kant van zichzelf zien. Zoals Herman van Veen, die zijn hit ‘Opzij’ vertolkte met OG3NE en rapper Lauwtje – allemaal zijn idee trouwens.

In diezelfde uitzending zat een zeven minuten durende big band battle in jaren 40-stijl, die we uitvochten met New Cool Collective. Het idee werd op woensdag door Jessica geopperd, vrijdag was de repetitie en zaterdag waren de opnamen en de uitzending. Het was een huzarenstukje, maar we hebben het voor elkaar gekregen. Het was voor mij zelfs een van de hoogtepunten van het seizoen. In de meest recente reeks zat veel jazz. Matthijs wilde dat graag.

Ook dat pakte goed uit, omdat het goed gebracht werd. Han Bennink die als een soort muzikale anarchist met zijn drumstokjes gaat gooien. Zo gaaf.

Het afgelopen seizoen stond ook in het teken van afscheid nemen. Jan Rot zong er nog een laatste keer. Twee weken nadat hij bij ons had gespeeld, werd bekend dat Hennie Vrienten ongeneeslijk ziek was. Al eerder was Golden Earring gestopt. Wat nu ook geldt voor De Dijk. Ik kan nog niet te veel zeggen over het komende seizoen, maar we zullen nog zeker een paar keer terugkomen op artiesten die overleden zijn en groepen die gestopt zijn.

Het ultieme hoogtepunt was natuurlijk de show in een uitverkochte Ziggo Dome in Amsterdam, afgelopen maart. De aanloop was lastig, want vanwege de coronamaatregelen was het lang niet zeker of het concert door kon gaan. Alles verliep perfect. Alles flitst op zo’n avond voorbij, maar ik heb mijzelf wel voorgehouden om een soort mentale foto’s te maken. Ik heb ook echt genoten. Han Bennink was er weer. Net als John Engels, een andere Nederlandse drumlegende. Toen ik 15.000 mensen zag genieten van een stuk van Thelonious Monk realiseerde ik mij eens te meer dat we toch iets heel bijzonders hadden neergezet. Dat werd nog eens bevestigd door de beelden van het optreden die ik inmiddels gezien heb. In visueel en muzikaal opzicht doet het niet onder voor een internationale show. Ik ben dan ook blij dat het nu uitgezonden wordt. Zoals ik ook uitkijk naar het nieuwe seizoen, waar ik natuurlijk opnieuw bij zal zijn, met het orkest en mijn Hammond.

Het publiek associeert mij vooral met dat instrument. Heel begrijpelijk natuurlijk. Ik ben echter op het conservatorium begonnen als pianist. Later, toen ik in de band van Anouk ging spelen, werd de Hammond steeds belangrijker. Op een bepaald moment wilde ik zelfstandig verder, waarbij ik nadrukkelijk voor de Hammond gekozen heb. Ik wist dat ik daarmee behoorlijk uniek zou zijn in Nederland. In muzikaal opzicht is het een geweldig instrument.

Je kunt het klein en zelfs wat tuttig laten klinken, maar ook woest laten ronken als een vervormde gitaar. Het ding is alleen wel groot en loodzwaar. Ik heb het talloze keren vervloekt als ik er weer eens mee liep te zeulen. Zoals ik ook regelmatig bij de dokter ben geweest, omdat ik weer eens door mijn rug was gegaan. Ik zorg al een tijdje beter voor mijzelf, dus het gaat me allemaal beter af. En ik heb inmiddels gelukkig een goede crew, haha!’

Matthijs Gaat Door in concert, donderdag 28 Juli om 20.30 op NPO 1