Lotte van Eijk (28) over Internationale Vrouwendag: ‘Rechten zijn niet vanzelfsprekend en we moeten daarvoor blijven strijden’

Op Internationale Vrouwendag staan we stil bij de gelijkheid en waardigheid van vrouwen. We spreken erover met influencer en auteur van het boek Meidenmethode Lotte van Eijk.

Ga niet die harde stem voor jezelf zijn, want we moeten al met zoveel hardheid dealen. Ik denk dat we zoveel aanleren wat totaal niet belangrijk is. Hoe je eruitziet, hoe je je moet gedragen. Hoe zit jouw hart in elkaar? Wat voel je voor de wereld? Ik denk dat dat veel belangrijker is.’

‘Mijn oma. Uiteindelijk is ze overleden aan kanker, en op haar sterfbed zei ze: “Nou, gelukkig ben ik toch nog dun geworden”, als een soort grapje. Toen dacht ik echt: “Meid, wat zijn we aan het doen? Waarom ben je dit spel aan het spelen?" Én: "Waarom speel ik dit spel ook, terwijl het me niet gelukkig maakt?” Het maakte me doodongelukkig om mezelf te moeten conformeren aan een bepaalde norm. Vanaf dat moment heb ik geleerd dat niet meer te doen. Ik moet juist mijn leven gaan leven omdat zij heel haar leven streefde om dun te zijn en er op een bepaalde manier uit te zien. En ik wil gelukkig zijn. Ik wil op mijn sterfbed kunnen zeggen: “Jezus, wat heb ik het naar mijn zin gehad. Wat was dit leuk. Ik zou het zo nog een keer doen.” In plaats van: “Dit was zwaar, en ik was niet mezelf. Ik was fake. Ik was een façade mijn hele leven.” Dat wil ik niet.’

‘Het concept ‘vrouw’ is sowieso heel erg aan het vervagen. Ik denk dat alles een construct (ideeën die door mensen zijn bedacht en uitgevoerd om zaken te verduidelijken maar die in werkelijkheid niet bestaan, red.) is. Of, nou ja: ik vínd dat alles een construct is. We worden allemaal met bepaalde gereedschappen geboren en er zijn zoveel intersekse mensen. Ik kijk door een queer lens, denk ik. En het is juist een hele bevrijdende lens. Dus op dit moment is voor mij dat ‘vrouw zijn’… Ik voel er niet heel veel voor. Ik denk dat het vooral een soort construct is om vrouwen mee te onderdrukken. Dus ik denk dat ik juist trots was op mijn 'vrouw zijn' toen ik het losliet. Ik denk dat dat het moment was wat voor mij bevrijdend was; dat ik mezelf niet in dat hokje zet.’

‘Vrouwenrechten zijn nog steeds niet vanzelfsprekend. Het is helemaal niet zo lang geleden dat vrouwen niet mochten stemmen. Dus ik denk dat het zeker belangrijk is om dit soort dingen in de wereld te blijven amplifien (ontwikkelen, red.) en te blijven vertalen. Het kan je ook zomaar afgepakt worden.

Dus dan heb je ook een hokje nodig om iets te kunnen snappen. Ik denk dat de wereld gewoon nog niet op die plek is om gender los te kunnen laten. Op een bepaald moment moet het duidelijk zijn hoe vrouwen behandeld worden in de wereld ten opzichte van mannen.’

‘Ik denk gewoon dat we niet moeten verslappen, of in ieder geval er niet van uit moeten gaan dat het allemaal vanzelfsprekend is hoe het nu is. Als je nu kijkt naar Amerika, waar trans personen een paspoort opgestuurd krijgen met hun gender die ze voorheen hadden, dat soort dingen zijn gewoon supergevaarlijk. Dat brengt alle minderheden – dus ook vrouwen – in gevaar, want het laat zien dat je rechten gewoon heel makkelijk van je afgenomen kunnen worden. We krijgen nog steeds niet evenveel betaald als mannen en zitten nog steeds niet in de meeste topposities. Dus ja: het is wel belangrijk dat daarvoor gestreden blijft worden.’

‘“Zoek je community op”, is echt het beste advies dat ik gehad heb. Toen ik nog aan het begin van mijn queer-zijn stond, zei iemand: “Je gaat wel je community vinden als die tijd daar is, en doe dat dan ook.” Juist voor vrouwen, denk ik: zoek andere vrouwen op die voor dezelfde causes (doelen, red.) staan als waar jij voor staat. En blijf niet in een omgeving van mensen die anders denken dan dat jij doet. Het is natuurlijk helemaal oké om wel met die mensen om te blijven gaan, alleen is het ook belangrijk dat je zelf jouw mensen opzoekt zodat jouw batterij ook opgeladen blijft. Maar ook dat je inziet: je bent niet alleen.’

‘Blijf je uitspreken. Sluit je vooral aan bij groepen. Ga demonstreren of schrijf je werkgever als je ziet dat er gekke dingen gebeuren. Maar wat ook juist in deze strijd heel belangrijk is, is dat mannen ook die strijd voeren voor vrouwenrechten. Want we moeten ons gewoon verbinden – met alle mensen bij elkaar.

Rechten zijn niet vanzelfsprekend en we moet daarvoor blijven strijden. Samen staan we sterk. Zoek je mensen op, ga samen praten en filosoferen en dromen van een betere wereld. Blijf dromen; ik denk dat dat ook een hele goede is. Hou de hoop hoog. Het is allemaal heel lastig en naar wat er in de wereld gebeurt. We moeten alleen niet de hoop opgeven en niet de vreugde verliezen.’