Kan het nog erger dan Baudet?

Misschien ben ik Geert-blind geworden maar ik lees er nu eigenlijk nooit meer iets over. Zijdelings kreeg ik mee dat hij op bezoek is geweest in het Russische nepparlement. Er was geen grote schare Nederlandse journalisten die hem nareisde om deze opzichtige inmenging van Poetin in de gemeenteraadsverkiezingen te verslaan. Hoe anders was dat de afgelopen jaren toen bijvoorbeeld een vliegtuig vol nahijgende verslaggevers meevloog naar Londen en het ANP iedere tweet nog omwerkte tot clickbait.

Zou het op den duur ook zo gaan met Trump? Dat hij stoer twittert dat hij met z’n vinger aan de rode knop zit en dat hij niet zo laf is als die agenten in Florida en dat hij best durft te vuren maar vervolgens niemand het meer leest of er om maalt? Op mij heeft hij in ieder geval steeds meer het effect van een dronken oom op verjaardagen. Hij is er maar je kunt wat hij roept maar beter negeren. Alleen al omdat al die aandacht en verontwaardiging over zijn gedrag en uitspraken er toe leiden dat je niet meer let op de zaken die er echt toe doen. Iedere letter, kolom, soundbite die gewijd is aan zijn rants, wordt niet besteed aan de gevolgen van zijn beleid.

Dat constateerde ook journalist en Rusland-kenner Masha Gessen in  de podcast van The New Yorker . Zij stoort zich aan de vele aandacht voor het onderzoek naar Russische inmenging waar volgens haar uiteindelijk niet veel uit gaat komen. In die podcast zegt ze nog iets opvallends. Volgens haar praten we weliswaar voortdurend over politiek maar gaat het vermogen om een politieke conversatie te voeren verloren. “Een politieke conversatie is een gesprek waarin mensen met verschillende zienswijzen het eens worden over hoe ze samen gaan leven in deze maatschappij. We zien dat niet meer gebeuren in het Congres, we zien het niet meer gebeuren op straat, we zien het niet meer gebeuren aan de keukentafel.”

Kan het zo zijn dat we voortdurend over iets praten en dat het inzicht in de bewuste materie en het vermogen om er over na te denken tegelijkertijd juist vermindert? Wilders maakte een hevig en langdurig debat los met zijn discriminerende teksten. Daar ging het over, tot bij de rechter aan toe. Heeft het geholpen? Weten we nu beter wat discriminatie is? Ja, er zijn mensen die eerst dachten dat het wel meeviel met de discriminatie en die door het debat tot een ander inzicht zijn gekomen. Ik noem een Lodewijk Asscher. Maar het tegendeel is zeker ook het geval. Voormalig nieuwslezer Rick Nieman  vroeg zondagavond aan Alexander Pechtold , die de homo-discriminatie van Baudet aan de kaak stelde door te verwijzen naar diens opvatting dat docenten die homo zijn ontslagen mogen worden, “is dat discriminerend?”

Buiten valt de sneeuw met pakken uit de lucht, strooiwagens rijden in lange colonnes over de wegen, er zijn twee Elfstedentochten gepland, Albert Heijn is de Katie Couric service gestart waarbij boodschappen door schaatsers thuis worden bezorgd. Rick Nieman kijkt uit het raam en vraagt zich hardop af: zou dit nou winter zijn?

Nieman werkt weliswaar voor WNL maar helemaal achterlijk lijkt hij me toch ook weer niet. Hij zal best wel eens een boek gelezen hebben over discriminatie, of een film gezien, of een krantenartikel of voor mijn part een oud Postbus 51-spotje. Er is geen zuiverder vorm van discriminatie dan ontslagen worden vanwege je seksuele geaardheid, huidskleur, geloof,  afkomst, levensovertuiging, politieke gezindheid, geslacht, kortom het hele rijtje uit artikel 1 van de Grondwet.

Nieman stelt zich zogenaamd ‘neutraal’ op. Als een journalist die zich iedere dag opnieuw afvraagt ‘is de aarde wel echt rond’, overigens zonder naar bewijzen te zoeken. Columbus was tenslotte ook maar een vertegenwoordiger van de elite. Het onbenul maakt het echte gesprek onmogelijk. De presentator doet het om zijn publiek te behagen, een publiek dat steeds verder radicaliseert.

Ze worden met veel empathie de  bezorgde burgers  genoemd maar het zijn onwillige, vaak ook opgejutte burgers. Hoe je ze het ook uitlegt, welke bewijzen je ook overlegt, van klimaatverandering tot racisme, ze blijven het veelal gewoon ontkennen. Zoals een fanatieke gelovige de evolutieleer ontkent. Hoe dreigender de twijfel wordt, hoe meer ze volharden, hoe luider ze klinken op social media, die door de gewone media uit onwetendheid of gemakzucht nog steeds worden gezien als thermometer van de samenleving.

Ondertussen gaat het debat niet over discriminatie maar over de ‘uit Amerika geïmporteerde identiteitspolitiek’ waarmee gek genoeg nooit White Power bedoeld wordt, ook al zetelt een vorm daarvan nu in het Witte Huis,  no pun intended .

Opvallend ook die zorgen ineens over iets dat uit de VS geïmporteerd wordt. Ik weet niet beter dan dat we daar ons hele leven al zaken vandaan importeren. Toen ik 17 was ging ik bij een van de eerste toen net uit de VS geïmporteerde vestigingen van McDonald’s werken. Je kunt je het misschien niet voorstellen maar hamburgers, daar werd indertijd een beetje vreemd tegenaan gekeken in dit land. “Verkopen ze geen kroketten?” vroeg een kennis, die een cafetaria exploiteerde, verbaasd. Kon nooit wat worden, dacht hij.

We weten wat er gebeurd is met het culturele erfgoed in de vorm cafetaria’s. Gesloopt door McDonald’s. Iemand doopte ze op het laatst nog om tot happytaria. Je weet dat het echt mis is als er voor een begrip ‘happy’ wordt gezet. Niemand beweert evenwel dat de snackbars afgepakt zijn door de Amerikanen. Ondertussen worden de gifpijlen wel gericht op de halal-slager. Nog even en de KKK krijgt een Nederlandse afdeling.

Ik vind Baudet gevaarlijker dan Wilders, zei Pechtold. Dat lijkt me geen openbaring want zo is het tot nu steeds gegaan. Verdonk was gevaarlijker dan Fortuyn, Wilders gevaarlijker dan Verdonk en als Baudet uit het zicht verdwijnt dan zal de onwillige burger een nog gevaarlijker type op het schild hijsen. We zijn de politieke conversatie kwijtgeraakt.

De trein suist de tunnel uit. Ik kijk op van m’n scherm. Zonnestralen vallen plots door de ramen terwijl ik niet eens had gezien dat er licht aan het eind van de tunnel zat.