Hoe is het nu met Ahmed uit Enkeltje Vrijheid?

In Enkeltje Vrijheid wordt de 25-jarige Ahmed gevolgd tijdens het laatste deel van zijn vlucht van Soedan naar Nederland. Inmiddels is hij enkele tijd hier en vragen we hem hoe het nu met hem gaat.

Ahmed: ‘Het gaat goed met mij en ik ben in een betere conditie dan voorheen.’

‘Ik kijk nu niet meer terug. Ik kijk alleen maar vooruit; dat is wat ik mezelf heb beloofd. Maar hoezeer ik ook probeer om niet terug te kijken, soms brengen de dingen die ik heb meegemaakt me terug.’

‘Ik vind Nederland heel mooi. De lucht hier inspireert mij. Al weet ik niet of ik deze lucht voor altijd mag gaan inademen, of ik hier mag blijven.'

‘De eerste dagen waren heel onzeker. Ik kende het asielsysteem hier in Nederland niet, maar dat leerde ik snel kennen. Toen ik de procedure beter begreep, voelde ik me rustiger. Er is de laatste tijd veel vooruitgang in mijn zaak en mijn asielaanvraag. Dat maakt me blij en optimistisch.’

‘Helaas heb ik mijn familie tot op heden nog niet kunnen bereiken. Wel heb ik kortgeleden contact gehad met een paar van mijn vrienden. Maar het blijft moeilijk; ze worden volledig belegerd door de milities en hun toestand is erg slecht, tussen de oorlogen en de armoede.’

‘Ik ga mijn droom om journalist te worden verwezenlijken. Het vraagt veel van me om deze droom uit te laten komen als iemand die vanuit het ene land naar het andere is verhuisd. Ik moet de taal leren en het vak leren. Als ik de kans krijg zou ik graag ervaring opdoen en leren van Nederlandse journalisten.’

‘Ik wil vertellen over de invasie en het platbranden van mijn dorp, waardoor het kostbaarste wat we hadden verloren is gegaan. Dit verhaal wordt niet verteld, niet in de media in mijn land evenals in de internationale media. Ook zou ik andere verhalen willen vertellen, zoals het verhaal van mijn emigratie naar Europa.’

‘De toekomst die ik voor me zie, wordt werkelijkheid als ik hier in Nederland mag blijven. Ik krijg steeds meer hoop over die toekomst en er is niet veel meer nodig om te beginnen met bouwen aan die nieuwe toekomst. Ik word niet meer wakker van het geluid van kanonnen. Nederland is voor mij het land van dromen. Maar ik weet ook dat ik geduld moet hebben om de toekomst waar ik van droom te realiseren.’