Nederland is in de ban van de Huishoudbeurs. Dé place to be voor hysterische huisvrouwen met een te kort pittig kapsel en trolleys. Althans, dat is wat ik ervan verwachtte toen mijn moeder vroeg of ik mee wilde naar dit verzamel-festijn. “Nee mam, hoeft voor mij niet per se”, want hoezo zou je als student meegaan naar een evenement waarvan de naam alleen al zegt dat het gericht is op een publiek dat een heel huishouden moeten runnen? Het enige wat ik moet runnen zijn mijn kamer van 10 m2 en mijn scriptie.
Mijn pittige look is ver te zoeken en die trolley heb ik ook niet, maar bij de woorden ‘gratis spullen’, ‘mooie mannen’ en ‘goede aanbiedingen’ was ik overgehaald. Laat ik het maar proberen, want eens moet de eerste keer zijn. En jong geleerd is oud gedaan. Bovendien was ik benieuwd of al die stereotypen waar zijn, of dat ik na mijn bezoek een dikke vette streep door al die vooroordelen heen kan halen.
I came, I saw
en
I conquered.
Als groentje werd ik ondergedompeld in de wereld van krultangen, zeemlappen en overvolle trolleys in alle soorten en maten, gevuld met (gratis) producten die hysterische vrouwen met verzameldrang bemachtigd hebben gedurende de dag. Om vervolgens met hun lompe kar van tien kilo over mijn voeten heen te rijden. Ja, dat was echt leuk.
Vrouwen worden dieren zodra ze gratis producten ruiken. Ze weten niet hoe snel ze zich naar die veel te knappe kerel moeten haasten om die onnozele flyer te bemachtigen die thuis gegarandeerd in de open haard zal belanden. Maar ach, ‘pakken wat je pakken kan’ staat centraal tijdens dit hele evenement. Of het nou om gratis samples, sterke drank of het eten van insecten gaat. Gratis is het codewoord en dat kunnen wij Nederlanders niet laten schieten.
Met mijn moeder en tante als ervaren-huishoudbeursgangers werd ik binnen één dag opgeleid tot huisvrouw in spé. Een snelcursus ‘hoe krijg ik de meeste producten’ heeft ervoor gezorgd dat óók ik in de rij stond voor die gratis peperkoek. “Zo werkt het nu eenmaal Inge, dat zijn ze hier gewend”. Ik begon de dag als schuw hertje, wachtend op die ene uitnodiging van die knappe gast, maar eindigde als doorgewinterde flirtmachine die wel raad wist met al het mannelijk schoon tussen de uitgelaten dames.
En laat ik eerlijk zijn, zeg je ‘huishoudbeurs’ dan zal je de huisstofmijt door de lucht zien vliegen. Het heeft nu eenmaal niet zo’n sexy imago, maar niets is minder waar. Behalve het feit dat het overgrote deel inderdaad vrouwen zijn, met een gemiddelde leeftijd van 50 jaar, zijn er ook heel veel stands voor jonge meiden én mannen (!!!!) te vinden. Niet gek ook, want er is voor ieder wat wils waar menig hart sneller van zal kloppen.
Last van rimpels? Scrub gratis je hele lichaam. Honger? Kom gratis eten proeven waar je nog nooit van gehoord hebt. Opbergdoos nodig voor de spullen die al veel te lang in je rommella liggen? Ook vast ergens te koop. Van pannenlappen tot hippe haarbanden en van waarzegsters tot gratis massages. Je kan er echt alles vinden. Waar mijn moeder zich vooral richtte op de goedkope boodschappen, “want ik moet toch eten”, was ik hoofdzakelijk gericht op de sieraden voor een prikkie, foto-hokjes en het proeven van drank met niet minder dan 15% alcohol.
Hoewel ik zeker niet kan ontkennen dat alle stereotypen waar zijn, is er toch zeker ook een onontdekt deel waar menig student van zou kunnen profiteren. Ik ben namelijk al blij als ik de maand onverstoord doorkom met mijn karige lunch, en nu heb ik in ieder geval een lekker stukje peperkoek voor mijn vier-uur-dip. Is dat gratis spul toch nog ergens goed voor.
Dus ben je toe aan een schouwspel vol uitgelaten vrouwen en heb je zin om een dag lang door de trolleys heen te slenteren, om met een overvolle shopper huiswaarts te keren? Dan is dit zeker een aanrader. Misschien dat ik volgend jaar weer meega mam, maar daar hebben we het nog wel over.