Ere-Zilveren Reissmicrofoon voor Felix Meurders

Dit is nou een prijs waar je echt heel blij mee bent, denk ik.
Ja, dat ben ik ook wel. Ik had het ook totaal niet verwacht natuurlijk. Ik dacht dat ik even aan de telefoon moest komen voor Met het oog op morgen . En toen kreeg ik dit over me heen uitgestrooid. Echt heel erg goed.

Toen ik zes jaar oud was en achterin de auto zat, moest ik altijd naar Felix Meurders luisteren: In de Rooie Haan.
Erg was dat he?

Je stond op festivals, met Spijkers met Koppen. Maar je maakte ook radio in kleine hokjes, in kerncentrales, voetbalstadions. En in stoomgemalen, heb ik me laten vertellen. Op welke plek voelde je je nou het best op je plek?
Dat maakte mij niet uit. Op het moment dat ik leuke dingen kon doen en plezier had in het maken van radio, maakte het mij absoluut niet uit waar ik was. Ik heb allerlei vormen van radio gedaan, ik heb verslag gegeven, reportages gemaakt, ik heb regie gedaan. Maar ik heb voornamelijk gepresenteerd. Ik vond het allemaal heel erg leuk. Vooral Spijkers met koppen .

Je hebt me meermalen verteld dat je op het voetbalveld verslag hebt gedaan. Dat je even de keeper ging interviewen omdat hij toch niks te doen had.
Ja, dat soort dingen. Dat was tegen de wedstrijd Roda JC – Anderlecht, een Europacupwedstrijd – destijds heette dat nog zo. De keeper van Anderlecht had niks te doen, hij stond tegen de doelpaal aan en ik interviewde hem. Hij zag er een beetje geblesseerd uit, het werd een heel komisch gesprek. Gedurende die wedstrijd werd een penalty genomen door Roda, toen ben ik het veld over gerend naar de middenstip – toen zag ik er nog uit als Jezus in burger met die grote zender op mijn rug. Toen heb ik degene die de penalty benut heeft, Gerard van der Lem, live geïnterviewd. Die scheidsrechter keek me met grote ogen aan, naar die rare man die daar ineens als Jezus Christus op hem af kwam. Bijzondere radio.

Kijk/lees/luister verder
Column: De Meurders-methode werkt! (De Nieuws BV)