De reden om toch voor VVD te kiezen? Ze vinden Mark Rutte zo’n goede, positieve premier. Een aimabele en capabele vent. Sowieso weet de partij een imago van goedlachse, sympathieke aanpakkers te projecteren, waarmee Nederlanders zich graag vereenzelvigen. Dat dat beeld totaal niet overeenkomt met een partij die geplaagd wordt door een nooit aflatende stroom aan integriteitsschandalen, die hardrechtse campagnes voert gebaseerd op populistische onwaarheden (‘activisten vinden iedereen die Sinterklaas viert een racist’, ‘asielzoekers komen hierheen voor borstvergrotingen en gebitscorrecties’, ‘het Kerst- en Paasfeest worden bedreigd’ etcetera) en die al decennia bezig is om de verzorgingsstaat te ondergraven, totdat er straks niets meer over is dan een geprivatiseerd Kleenexdoekje voor het bloeden, lijkt hen niet te deren.

Als je die mensen vervolgens confronteert met het daadwerkelijke beleid van de VVD, met de uitspraken en uitglijders van de politici waar zij op stemmen, worden de bezwaren vrij gemakkelijk weggewuifd. Ze hebben een rotsvast vertrouwen in de goede bedoelingen van de dames maar vooral heren politici en als er onaangename maatregelen genomen moeten worden, dan zal het wel nodig zijn. Het is een bijzonder staaltje vertrouwen van de onbezorgde burger, die niet toevallig desgevraagd ook best wil toegeven het nieuws allemaal niet zo meer te volgen omdat hij ‘geen zin heeft in al die negativiteit’.

Je zou het verfrissend kunnen noemen dat er in deze tijd van populisme, desinformatie en onbetwiste malloten voorzien van nucleaire codes nog zo veel blind vertrouwen wordt geschonken. En inderdaad, er valt wat te zeggen voor het koesteren van hetgeen we allemaal wél hebben hier, voor het ons niet te snel laten meeslepen door paniekzaaierij of de ophef du Jour. (Ik noem deze filosofische stroming ook wel het Sitalsisme, naar de briljante Volkskrant-columnist Sheila Sitalsing.)

Tegelijkertijd wil iets in mij schreeuwen dat mensen hun kop uit het zand moeten halen omdat het water ons aan de lippen staat. Dat we moeten uitkijken dat onze grootmoeders niet naast de zorg en onze privacy in de ramsj worden gegooid en dat als extreemrechts naast Oostenrijk, Polen, Hongarije en wellicht Italië poot aan de grond kan krijgen, dat we hier ook uiterst voorzichtig moeten zijn wie we op het schild dan wel de piano hijsen. Alleen is dat hyperbool en daarmee maak ik me schuldig aan een groeiend maatschappelijk probleem, aldus  Maxim Februari . (Die overigens geen ongelijk heeft, maar ik sterf nog liever een miljard doden dan te leven in een wereld zonder mijn favoriete stijlfiguur.)

Maar goed, wat kunnen we dan wel doen om de ruimhartige VVD’er (niet te verwarren met de ‘na mij de zondvloed’- VVD’er) wat minder naar partij-eer en wat meer naar geweten te laten stemmen? Gratis abonnementjes op het ANP uitdelen wellicht? Nee, bij nader inzien misschien beter van niet. Dan zit er niets anders op om het op links zo verdomd goedlachs, succesvol en gezellig te maken dat de kuiltjes van Rutte er schril bij afsteken. Het hardrechtse beleid laten we links liggen, maar die grijns houden we erin. Als we nou eens beginnen met de meet-ups van Jesse Klaver naar de Arena en GelreDome te verplaatsen. Iedereen zijn hengel uit de PVV-vijver en gewoon eens kijken wat we wel willen met Nederland. Dan zetten we Jesse in het publiek, naast Lodewijk en Marjolein, Marianne en Lilian. Bier en bitterballen  a plenty  en brainstormen maar.

Wie belt Tim Knol?