Een interview met iemand die Lucas heet en iemand die Julia heet

Stop met alles wat je nu aan het doen bent en laat je omver blazen door dit geweldige nieuws: Lucas en Julia zijn de populairste babynamen van Nederland 2018. Feest voor mij, want mijn naam (Emma) schommelt al jarenlang hoog in de top van deze lijst die eigenlijk schreeuwt dat je naam oersaai en vooral niet origineel is.  

Het is dus tijd voor een frisse wind binnen het dilemma Hoe Ga Je Je Kind Noemen en ik ben klaar om het populaire namen-stokje door te geven. Maar voor ik dit doe is het tijd voor een heel erg belangrijk diepte-interview met ervaringsdeskundigen: de huidige generatie Lucassen en Julia’s, die binnen enkele jaren zullen worden bijgestaan door hun enorme hoeveelheid naamgenoten (op dit moment nog baby’s die nog niet heel veel kunnen). Hoe staan deze voorvaderen tegenover deze nieuwe massagroep Lucassen en Julia’s? Zien zij het leven inmiddels somber in nu zij duidelijk geen eigen identiteit meer hebben? Of staan ze positief tegenover een eventuele verstandhouding met hun gloednieuwe naamgenoten?

Emma (BNNVARA): Hoi Lucas en Julia, hebben jullie het grote nieuws al gehoord?
Lucas: Ik heb het nieuws toevallig net gehoord, ja. Ik dacht dat het de afgelopen jaren vooral om Sem en Noah draaide. Ik wist wel dat Lucas een paar jaar geleden Ali van de troon stootte als populairste jongensnaam in Amsterdam.

Julia, wist jij al dat jouw naam in 2018 de populairste meisjesnaam voor babymensen was?
Julia: Dat mijn naam echt op nummer één staat, is nieuw voor mij. Hij is wel populairder geworden – toen ik werd geboren stond hij nog niet eens in de top tien.

Tijden veranderen. Hoe hebben jullie het nieuws opgevat?
Lucas: Ik vind het leuk! Ik voel me verder niet gevleid, want ik ga er niet vanuit dat ze allemaal naar mij vernoemd zijn. 

Dat weet je niet.
Lucas: Ik vind het in ieder geval een leuk idee dat er straks allemaal kleine Lucasjes rondlopen.
Julia: Ik vind het ook chill, want zo kan ik gewoon altijd ergens een sleutelhanger of mok blijven kopen met mijn naam erop. Ik hoop alleen niet dat ik uiteindelijk dertig collega’s heb met dezelfde naam.
Lucas: Ik vind het trouwens wel belangrijk te zeggen dat Lukas met een K wel een heel andere naam is voor mijn gevoel. 

Zijn jullie in het verleden wel eens tegen problemen opgelopen met jullie namen?
Julia: Op mijn vorige werk waren er nog twee andere Julia’s. De managers lieten ons vaak samen werken, omdat ze dit grappig vonden. (Julia wordt overmand door emoties)
Lucas: Ik ken eigenlijk heel weinig mensen die ook Lucas heten.

Nu nog wel, ja.
Lucas: Ja.  

Denk je dat de Lucassen en Julia’s van generatie Alpha op een bepaalde manier de verbeterde variant zijn?
Lucas: Nee.
Julia: Ik denk dat er niet veel verbeterd kan worden aan mijn generatie Julia’s. We zijn strijders.  

En hiermee sluiten we het gesprek af. Ik ben een stuk wijzer geworden over de wereld waarin zij als Julia en Lucas verkeren en ben blij om te merken dat ze de nieuwe populariteit van hun naam als iets positiefs beschouwen. Ik heb mijn naam altijd saai en te onorigineel gevonden – hoewel ik natuurlijk ook liever niet CuppaTeaTeddy of Watermeloen had geheten. Misschien is het tijd dat ik mijn ‘saaie’, veelvoorkomende naam ook ga beschouwen als iets goeds. Misschien moet ik meer zoals Lucas en Julia zijn.

Maar misschien ook niet. Ik ben gewoon best wel een zuur mens.