Een 'huilhoekje' vangt de tranen van Nederlandse studenten niet op

Momenteel kampt een kwart van de studenten met burn-outklachten. Eén op de zeven heeft last van ernstige angst- en depressieklachten. Haal nog even diep adem, want bij maar liefst één op de vijf studenten is zelfs het risico op zelfdoding aanwezig. Dit blijkt uit een onderzoek van Hogeschool Windesheim. Dit is best zorgwekkend en het is dan ook niet voor niks dat er een actieplan in het leven wordt geroepen om het onderwerp bespreekbaar te maken. We willen natuurlijk een generatie van op zombies lijkende studenten voorkomen.

In Amerika is het probleem zelfs zo erg uit de hand gelopen dat een kunstproject van Nemo Miller, genaamd ‘het huilhoekje’ nu wereldwijd veel aandacht krijgt. Het huilhoekje is een kast waar je even kunt ontkomen van de examenstress en van de ‘we moeten alles kunnen’-cultuur. Het huilhoekje heeft gedimd licht, een zachte vloer en knuffels. En het is zó populair dat er zelfs een timer is die aangeeft dat je niet langer dan tien minuten daar mag doorbrengen.

Wereldwijd nemen ze het huilhoekje onder de loep. Zowel positief als negatief. En dat laatste vind ik ook begrijpelijk. Ik zou ook raar opkijken als er op de Nederlandse universiteit in de gangen opeens een huilhoekje zou verschijnen. Voor mijn gevoel gaan studenten hier alleen maar misbruik van maken. Want even rechts swipen is te awkward om in het openbaar te doen. En daarbij is een pauze van tien minuten ook wel lekker. O ja - wel even aangeven dat je ‘er even doorheen zit’.

Vaak kampen studenten met veel grotere problemen en die wuif je niet even weg door tien minuten in een hok te ontspannen. Let wel: het project is pas een paar dagen oud. Maar als dit in de toekomst ook echt een belangrijk onderdeel wordt op scholen en universiteiten, dan is er een kans dat het probleem – er doorheen zitten – niet opgelost wordt door leraren, maar weggestopt wordt. In een hok! Dit willen wij toch niet?

Maar een deel van de studenten zitten nou eenmaal vast in een web waarin ze geen uitweg zien. Wat logisch is, want beeld je even in wat we allemaal moeten en hoeveel stress dat dan geeft. We moeten meteen de juiste studiekeuze maken, een cv opbouwen waarmee je met kop en schouders boven de rest uitsteekt en - alsof dat nog niet genoeg is - moet je ook nog een toffe én succesvolle Insta feed eruit knallen. Studeren zonder een studieschuld op te bouwen die net zo hoog is als de Eiffeltoren, valt zonder rijke ouders haast niet meer te permitteren. Hoe moeten wij dan nog een hypotheek krijgen? Als je er zo over nadenkt, zijn die examens pas het topje van de ijsberg. Of Eiffeltoren. Wat jij wil.

Nu denk ik sowieso niet dat het huilhoekje zomaar op elke uni te vinden zal zijn. Daarnaast zou het toch niet werken in Nederland. Amerikanen zijn veel meer overdreven. Wij Nederlanders zijn te nuchter om hier überhaupt aan toe te geven. In Amerika is alles ‘extra’. Van hun hamburgers tot drama in de media. Alles blaast daar op.

Ik zie het al voor me, rijen zo lang als bij de release van de nieuwe iPhone. En dat allemaal om die traanbuisspieren eindelijk te ontspannen om in tien minuten zo leeg te lopen dat je erna ORS moet nemen om niet uit te drogen.

Maar het huilhoekje is wel slechts een tijdelijke oplossing. Dat dit voor wereldwijde ophef zorgt, zegt wel dat er tenminste iets in gang is gezet. Dat er iets voor studenten moet gebeuren is duidelijk. En snel ook, want straks zitten we massaal huilend in een ho(e)kje.