Judith (BNNVARA): Hoi Marcella! Was je vroeger al veel met kunst bezig?
Ik teken al zo lang als ik me kan heugen. Ik dacht altijd dat ik heel goed was - ook al was dat destijds niet het geval. Door veel te oefenen werden mijn tekeningen wel steeds beter en mooier. Daarnaast zit het ook in de familie, iedereen is heel creatief. Mijn oma’s schilderen heel veel en mijn ouders kunnen ook goed tekenen.
Wat teken je zoal?
Ik visualiseer de dingen die ik zie. Als iets mij prikkelt probeer ik het na te tekenen of ik maak een foto en teken het later na, hopend op hetzelfde prikkelende effect. Tekenen vind ik heerlijk, als zoektocht naar het begrijpen van vormen om mij heen. In de trein kijk ik bijvoorbeeld vaak uit het raam. Ik heb een fascinatie voor elektriciteitsmasten en die zie je dus vaak terug in mijn tekeningen. Ook heb ik veel verhalen meegekregen vanuit mijn opvoeding die ik graag om wil zetten in beeld.
Ik vind het belangrijk om maatschappelijk betrokken te zijn. Zo heb ik vorig jaar een serie gemaakt over wasmachines naar aanleiding van de #metoo-discussie. Je doet kleding in de was om de boel schoon te maken en de #meetoo-discussie staat daar lijnrecht tegenover. Iets is sipelweg niet zo eenvoudig als ‘schoon’ of ‘vies’. Het is een visuele metafoor. Ik denk dat er heel veel pijn in die discussie ontstaat, omdat er grijze gebieden zijn. Soms is grensoverschrijdend gedrag onbewust omdat het simpelweg aangeleerd gedrag betreft. Het gaat niet om fout of verkeerd zijn als individu, maar het doel is om bepaald gedrag te veranderen.
Waarom ben je naar de kunstacademie gegaan?
Ik wist eigenlijk altijd al dat ik de creatieve kant op wilde gaan. Een leraar heeft me op de middelbare school op Academie Minerva gewezen. Ik heb meerdere kunstacademies bekeken, maar hier had ik het beste gevoel bij. Wel voelde naar de kunstacademie gaan een als beetje valsspelen: alsof je pas echt goed bent als je naar een kunstacademie gaat. Desalniettemin vond ik het een hele toffe ervaring. De sfeer en mijn medestudenten waren heel inspirerend. De theorie viel mij nogal tegen, maar daarom volg ik nu ook een pre-master. Ik wil mijzelf beter ontwikkelen wat betreft kunstkennis.
Pagina’s uit “
Northside
”.
Kun je wat meer vertellen over de strip waar je momenteel mee bezig bent?
“
Northside
” zijn twee door elkaar heen verweven verhalen, die beide te maken hebben met masculiniteit, stereotypering wat betreft genderdiversiteit en het aangeven van grenzen. Het ene verhaal gaat over een cowboy, die een lange reis moet maken om iets op te halen om haar stad te redden. Maar tijdens de reis komt ze obstakels tegen. Uiteindelijk komt ze erachter dat ze het niet alleen kan en krijgt ze hulp. Het andere verhaal gaat over een gewichtheffer die een doel wil behalen en daar hard voor gaat trainen. De thema’s zijn genderstereotypering, camaraderie en moderniteit.
Ik heb de strip gemaakt bij wijze van afstudeeropdracht en ik ben er momenteel druk mee bezig. Hier gaat best veel tijd in zitten omdat mijn verhaal ook steeds verandert. Ik geef laat mijn gedachten de vrije loop en raak steeds opnieuw geïnspireerd. Het zijn veel opgebouwde lagen gemaakt van verschillende materialen. Potlood, acryl, inkt en verf komen allemaal langs.
Waar ben je het meest trots op?
Mijn strip! Er zit al zoveel tijd in. Ik heb mijn thesis over masculiniteit geschreven en vind genderstereotypering heel interessant. Deze kennis heb ik kunnen toepassen in mijn strip.
Wat wil je graag nog doen of bereiken?
Ik wil me nu focussen op mij pre-master en op het uitwerken en finetunen van mijn strip. Als hij klaar is wil ik naar een uitgever stappen en kijken of ik hem kan laten publiceren. Dat lijkt mij heel tof! Verder zou ik in de toekomst graag editorials maken voor een krant of een tijdschrift, waarbij ik maatschappelijke problemen aankaart. Of gewoon een grappig verhaaltje maak, dat kan natuurlijk ook.
Heel veel succes verder met je studie en ik hoor het wel als je strip helemaal af is!
Meer InstaMuseum? Vorige week sprak Victor Niessen Fotografe Isa IJpelaar.