Alternatieve voornemens: wees egoïstisch

Goede voornemens proberen waar te maken is net zo nutteloos als pogen een ingezakte griesmeelpudding uit zijn toetjesvocht te laten herrijzen. Ik ben geen toetjesfan en als ik de woorden ‘goede voornemens’ hoor, ben ik al moe voor ik eraan ben begonnen. En toch maak ik ze ieder jaar weer en miljoenen mensen met mij. Ik kan leven zonder toetjes, maar leven zonder goede voornemens?  

De nostalgieslingers waar de decemberdagen mee aan elkaar hingen, maken inmiddels plaats voor dromenvangers. Die we boven onze LIVE LOVE LAUGH-letters hangen in de hoop op een beetje meer geluk in 2018. We hebben teruggeblikt en nu kijken we – nog steeds scheel van de champagne – naar de toekomst.

Het jaar 2017 in één woord? Volgens de Dikke van Dale is dat ‘appongeluk’. Maar het woord dat we volgens mij nog veel meer hebben gebruikt, misschien wel meer dan in andere jaren, is er eentje die al lang bestaat, namelijk ‘druk’. En gezien alle goede voornemens die je om de oren vliegen, krijgen we in 2018 ook amper rust.

Het voornemen in 2017 om meer te bewegen, konden we op oudjaarsavond met confettikanonnen afvinken. Want we hebben gerend, gehold en gehaast. Althans, dat ‘druk zijn’ maken we vooral onszelf wijs. Druk zijn we niet namelijk niet écht, we máken  het onszelf alleen maar druk. Uit onderzoek blijkt namelijk dat we van de 40 uur die we daadwerkelijk op werk zit, er eigenlijk maar 20,5 van werken. Wat we de rest van de tijd doen? Geen idee, maar we hebben in ieder geval 42,5 uur aan vrije tijd.

Geen excuus dus om die goede voornemens niet waar te maken, zou je denken. Toch zijn de meeste #goals inmiddels al gestrand. Hierbij wijs ik vooral ook even met het vette vingertje naar naar mezelf die voor tien uur ’s ochtends een reep chocola naar binnen heeft gewerkt. We hoopten 31 december een hele hoop van het nieuwe jaar, maar een week later maken de goede voornemens alweer plaats voor onze ‘gewone’ problemen. Langzaam verschijnt het gelazer op de voorgrond. En die problemen zijn belangrijker dan het verlangen om onze goede voornemens te behouden en behalen.

Toch groeit de groep ‘goede voornemens moet je elk moment in het jaar maken’ sneller dan zwangere modemeisjes op Instagram. In plaats daarvan verzinnen mensen alternatieven. Zoals een jaarwoord die je op moeilijke momenten motiveert (mijn woord is ‘energie’), geen voornemens, maar ‘beslissingen’ maken (dus: niet ik wil, maar ik ga) en concrete doelen stellen als ‘voor eind 2018 heb ik mijn eigen avocadopittenoorbellenlijn’.

Je moet natuurlijk doen wat jou met al je beste doelen het verste 2018 in sleept. Of je nu een triologie aan goede voornemens maakt óf alternatieven verzint. Maar voor beiden geldt hetzelfde principe. Als we eerlijk zijn, trekken we rond carnaval dat dode paard aan goede voornemens niet verder dan de gang op en verkleden we ons in snel tempo weer in ons slechte gewoontes-kostuum. Maar om nou te stoppen met goede voornemens? Dat heeft net zo weinig zin als voornemens proberen vol te houden.

We blijven goede voornemens maken, omdat het ons energie geeft. Of als we heel eerlijk zijn, omdat we liever de perfecte versie van onszelf zien die we op Instagram zetten. Volhouden en de discipline om dit te bereiken, daar schort het nogal aan. Toch geven goede voornemens ons – na een high van zure punch-lucht – dat extra zetje dat we nodig hebben. We schudden met goede voornemens de slechte associaties aan 2017 van ons af en vervangen die voor het ideaalbeeld van onszelf waar we aan zouden willen voldoen. We geloven in onszelf, geloven dat wat we willen ook écht kunnen waarmaken. Of dat nou gebeurt of niet.

Vooral dat stukje vertrouwen in ons eigen kunnen, is iets waar we niet meer zouden moeten stoppen. In dat op zich hebben goede voornemens zeker zin. Want in een tijd waarin iedereen te druk is om zonder telefoon te poepen, vergeten we vaak aan onszelf te denken. Wat we willen van het leven en de mensen om ons heen. In the end rennen en vliegen we vaker voor anderen, dan voor onszelf. Geen tijd voor onze eigen doelen die we begin het jaar hebben gesteld.

Goede voornemens maken, helpt ons juist om onszelf wat meer op die eerste plek te zetten. Mijn eigen agenda is nog helemaal blanco, nog leger dan mijn maag op nieuwsjaardag als met mijn katerkop boven de wc hang. Ik hoop dat deze nog net zoveel vrije gaten heeft aan het eind van 2018. Want hoe meer lege plekken, des te minder je leven draait om dat van anderen en hoe meer tijd je aan je voornemens kan besteden. Gaat het misschien tóch nog lukken dit jaar. Wie weet…