'Burgerlijk' is geen vies woord, maar fantastisch

Als iemand je namelijk zo noemt, is dat zeker geen compliment. Alsof ik er niet voor uit mag komen dat ik graag een huisje en een bonsaiboompje wil hebben en even geen feestbeestje wil zijn. En op zaterdag liever een haring dan een shotje in mijn keel laat glijden. Dat ik liever spaar voor een huis waar ik 80 in kan worden dan dat ik dat geld spendeer aan een reis rond de wereld in 80 hostels. Er wordt raar naar je gekeken als je liever kiest voor de burgerlijke basis, dan een avontuurlijk zwerversbestaan. Maar wat is er eigenlijk mis met burgerlijk zijn? 

Oké, ik heb nog net geen Vinex-fantasieën, maar een stabiel thuis vind ik heerlijk. En ik weet dat ik niet alleen ben. Veel mensen trekken zich steeds vaker terug in de burgerlijke bubbel. Cocoonen, Hygge, Lagom of in welk Scandinavisch sausje je het ook wilt gieten: thuis zijn is de trend . Daar kan ik mezelf helemaal in vinden. De enige marathon die ik doe, is er één waar Netflix bij betrokken is en ik verkies tegenwoordig liever een lange nacht slaap, dan een lange nacht ergens anders dan in mijn bed. En ik geniet ervan.

In mijn ogen heeft burgerlijk zijn niet eens zozeer met leeftijd te maken, om mezelf hier even te verdedigen, maar eerder met de tijd waarin we leven. We worden overspoeld met prikkels, willen overal bij zijn én alles gaat snel. De enige plek waar we echt tot rust komen, is thuis. Dus is het echt zo erg dat ik – en met mij nog veel meer mensen – daar dan ook zo graag zijn? De hele wereld is maar één swipe bij mij vandaan. Thuis kan ik daar even van bijkomen met niks anders om me heen dan mijn cactus en de afstandsbediening. Al zou ik wél een hip en hysterisch leven willen leiden, dan hoef ik niet eens van de bank af te komen. Als ik al last krijg van FOMO door alles wat ik op mijn schermpje voorbij zie flitsen, kan ik met een paar throwbackjes naar de gouden dronken dagen toch doen alsof ik een waanzinnig weekend heb gehad. Tel daar een paar tropische kiekjes bij op en online heeft niemand door dat je eigenlijk thuis suf en sloffig aan het haken bent.

Over haken gesproken. Neem nou pornoster Bobbi Eden, inmiddels moeder en mother of cocoonen. Ze staat tegenwoordig net zo bekend om haar haakwerk als om haar andere vingertalent. Zelfs zij heeft haar latexpakje verruild voor een Roy Donders velours fleecevestje. Met baby en al trekt ook zij zich lekker terug in haar steady schulpje. En ik denk dat ze er geen moment ongelukkiger van is geworden, hoe leuk haar heftige leven ook was. Want als er iemand een druk bestaan leidde, was het Bobbi wel. En ook al zit ze nu in een andere levensfase, een beetje burgerlijk zijn zouden meer mensen moeten doen. Al is het maar om weer tot rust te komen. Burgerlijk worden is wat dat betreft niet iets waar mensen bang voor zouden moeten zijn of als verwijt naar anderen moeten gebruiken, maar iets wat de oplossing kan zijn voor menig burn out, overspannenheid en social media stress. Als je het mij vraagt.

Natuurlijk, ik moet bekennen, ook ik krijg op sommige momenten heus heimwee naar mijn kortste croptop als ik onder mijn warme bankdekentje lig. Dan mis ik bijna het hitsige hengstenbal achterin de kroeg waar je Flügel wordt gevoerd en je rustig kan twerken tegen gesloten wc-deuren. Ik zeg 'bijna', want zoals het burgerlijke biologische klokje thuis tikt, tikt ‘ie nergens. Zo’n stapavondje kan ik alleen nog maar aan, als ik ook een tegenhanger thuis voor de buis heb. En daar hoef ik me toch zeker niet voor te schamen? 

Mijn 16-jarige ik zou me nu uitlachen, maar in mijn tienertijd bestonden er nog geen smartphones waarop ik kon zien hoe leuk vriendinnen het hadden in clubs. Nee, ik moest en wilde het zélf ervaren. Inmiddels heel wat ervaringen en smartphones rijker, word ik nu wél continu geconfronteerd met hoe fantastisch iedereens leven is. Misschien dat ik het daarom ook allemaal niet meer zelf wil doen. Om de wereld om me heen te kunnen bijbenen, zou ik continu op stap moeten zijn. Maar of ik daar gelukkiger van word? Dan zou ik het alleen doen om te laten zien hoe hip en hysterisch ik ben. Nee, ik vind mijn leven, zo burgerlijk als het is, ook #genieten. En dat verdient minstens net zo’n grote like in plaats van een verwijt dat ik saai ben geworden.