‘We zijn doodsbang’, asielzoekers op Manus Island vrezen voor hun leven nu vluchtelingenkamp dichtgaat

Sommige omwonenden komen het kamp binnen en stelen dozen, rookmelders, waaiers en sommigen namen airco’s mee, zegt de Sudanese vluchteling Abdul Mohammad tegen persbureau AP. Een andere vluchteling die in het kamp verblijft, Mohammaf Ohidul Islam, zegt dat lokale bewoners stenen naar de vluchtelingen gooien: "We zijn doodsbang", zegt hij.

Op oorlogspad
Lokale politie-eenheden zouden tot  de tanden zijn gewapend, alsof ze op oorlogspad gaan. De vraag is of ze een inval in het kamp voorbereiden of dat ze ingrijpen richting de agressieve en protesterende lokale bevolking. Een groep Australische advocaten die de sluiting met een spoedzitting bij de rechter probeert tegen te houden, vermoedt het eerste:

"De politie van Papoea-Nieuw Guinea en de Australische grensbewaking zijn bereid om geweld te gebruiken tegen de bewoners van het kamp op Manus" , zegt een van de advocaten tegen AP.

Het hooggerechtshof van Papoea-Nieuw-Guinea bepaalde dat het kamp illegaal en ongrondwettelijk is. Daarom moet het dicht. Maar een goed alternatief is er niet. Er zijn in de buurt van het kamp op drie plekken tussen de lokale bevolking nieuwe accommodaties voor de vluchtelingen gebouwd, maar daar durven ze niet naartoe, omdat er protesten zijn geweest tegen de bouw en omwonenden met geweld hebben gedreigd. De vluchtelingen vrezen voor hun veiligheid als ze tussen de lokale bevolking komen te wonen. Bovendien zouden de nieuwe accommodaties nog helemaal niet klaar en ingericht zijn. Australië weigert de vluchtelingen zelf op te nemen.

Keihard asielbeleid
Australië voert al een aantal jaar een keihard asielbeleid. Bootvluchtelingen komen Australië niet in. Ze worden meteen teruggestuurd of definitief verbannen naar de kleine eilanden buiten de Australische landsgrenzen zoals Manus en Nauru.  De eilanden ontvangen geld voor de vluchtelingenopvang. De voorzieningen in de kampen zijn met opzet slecht. Door de aanpak is het Australië gelukt om nieuwe bootvluchtelingen af te schrikken. De andere kant is dat rond de 1600 erkende vluchtelingen al jaren op de eilanden verblijven onder erbarmelijke omstandigheden en in een uitzichtloze situatie.

Volgens de Australische regering is er niets mis met de opvang op het eiland. Maar in de uitzending ‘ Vergeten kinderen ’ van ZEMBLA Internationaal is iets heel anders te zien. De kinderen op Manus en ook het eiland Nauru leiden een verschrikkelijk bestaan. Hulpverleners die eigenlijk niet mogen praten doen uiteindelijk toch hun verhaal in deze uitzending. Een voormalig lerares van ‘Save the Children’ zegt in de uitzending: "Het centrum is opgezet om mensen gek te maken en ze vanbinnen te laten sterven."