Oud-huisarts mag zijn vrouw na drie maanden weer zien, maar niet aanraken

‘Lief, verdrietig, mooi en pijnlijk’, zo beschrijft de 77-jarige Joop Stam het weerzien met zijn vrouw Lots, in zorgcentrum De Schutse in Amsterdam waar Lots verblijft wegens haar ernstige dementie. Na meer dan drie maanden mocht hij weer in één ruimte zijn met zijn vrouw, na een versoepeling van de maatregelen tegen het coronavirus. Het werd echter een bitterzoet weerzien: "Ik moest een mondkapje op en mocht haar niet aanraken."  

Vorige maand schreef Zembla al over Stam. Hij liet aan Zembla weten verbolgen te zijn om het feit dat kap- en schoonheidssalons open mochten, maar dat de deuren van veel verpleeghuizen dicht bleven voor bezoekers: “De kappers mogen iemand weer aanraken en ik mag mijn vrouw niet aanraken? Ik stel dan voor: als jullie nou mijn vrouw bij de deur afzetten, dan ga ik gewoon met haar wandelen en dan hoef ik niet eens binnen te komen. Maar dat mag ook niet, dat vinden ze te gevaarlijk. En dan denk ik: waar hebben we het over? Er komen tientallen zorgverleners in de week over de vloer bij mijn vrouw en zij zijn ook in contact met hun kinderen en partners. Ik ontvang niemand hier en dan ben ik gevaarlijk? Daar word ik heel verdrietig van. ”

Aanraking 
Sinds kort mag Stam één keer per week maximaal drie kwartier zijn vrouw weer bezoeken, zij het op afstand. "Bij binnenkomst had ik een aantal instructies te horen gekregen. Alles stond ook nog op eens samengevat op een billboard gedrukt. Ook mijn temperatuur werd opgemeten."

Hoewel Stam blij is dat hij is geweest, verandert er voor hem niet veel aan de situatie. Eerder kreeg hij filmpjes doorgestuurd en mocht hij zijn vrouw Lots door een raam of plexiglas heen zien. Nu moest hij op afstand aan de andere kant van een tafel zitten in een soort vergaderruimte, terwijl zijn vrouw aan de andere kant plaatsnam. Ook moest hij een mondkapje op. "Het was een surrealistisch gebeuren. Ik zat in een kamer met haar, maar kon haar niet bereiken. Dat vond ik jammer."

Lots is al zo vergevorderd in haar dementie, dat het haar niet meer lukt om verbaal contact te maken. "Daarom is aanraking zo belangrijk, maar dat mocht dus niet. Ik vertelde dus maar wat verhaaltjes, noemde de namen van de kinderen en kleinkinderen. En we zongen samen een liedje, dat ging nog wel."

Wandeling 
Veel privacy kreeg hij voor zijn gevoel ook niet, aan de andere kant van de deur wachtte de verzorgster van Lots op hen. "Toen zij even wegliep had ik de hand van Lots kunnen vastpakken. Vastpakken van elkaars gedesinfecteerde handen heeft een besmettingsrisico richting nul, denk ik als huisarts-viroloog." Toch deed Stam het niet om de verzorgster niet in verlegenheid te brengen. "Lots schoof af en toe haar handen over de tafel. Ik ook, er bleef wel een meter tussen de toppen."  Na het bezoek verdwenen Lots en de verzorgster volgens de oud-huisarts hand in hand uit zijn zicht: "Zij wel".

Een van de dingen die Stam nog steeds heel graag zou willen is buiten een wandeling maken met zijn vrouw. Hij hoop dat het gauw weer kan. Stam: "Voor fysiek contact kan ik intussen terecht bij mijn kat en de kapster."   

Door: Lilit Martirosova