Met studieschuld een huis vinden: ‘Ik begin moedeloos te raken’

Floor is een freelance tekstschrijver van 38 jaar en woont (en werkt) al jaren in een particuliere huurwoning van 35 m2 in de Jordaan. Aan de woning is al lang niets gedaan; de ramen zijn van enkel glas, ze heeft een gaskachel, lekkageplekken en geen buitenruimte. “Ik zou graag een meer volwassen huis willen met een werkruimte, dit voelt studentikoos aan”, vertelt ze. Ze betaalt 780 euro exclusief voor deze ruimte.

BEKIJK ONS DOSSIER OVER WONINGSTRESS

Bezemkast
De Amsterdamse Floor verdient goed, maar door haar studieschuld krijgt ze een hypotheek van maximaal 150.000 in plaats van 200.000 euro. Hypotheekverstrekkers kijken namelijk naar de oorspronkelijke studieschuld en niet naar wat iemand al heeft afgelost.  “Van dat bedrag kan je misschien een bezemkast kopen in Amsterdam”, vertelt ze. 

hier

De hypotheekadviseur zei dat ik er goed voor sta als freelancer. “Als ik een huis koop dan heb ik een hypotheek van zo’n 600 euro en dan kan ik veel meer studieschuld aflossen. Nu moet ik voor een huurhuis het dubbele betalen en kan ik dus ook veel minder afbetalen. Een koophuis zou m’n pensioen zijn.”

Gedeelde woning
“Ik zoek elke dag naar huurhuizen omdat kopen momenteel niet lukt in Amsterdam. Op sociale media vertel ik dat ik een woning zoek, maar daar komt weinig uit. Veel mensen zien wonen met een huisgenoot als oplossing, maar ik heb die tijd wel gehad.”

Ook een huurhuis vinden lijkt onmogelijk. Floor staat zes jaar ingeschreven voor een sociale huurwoning -  kans maken op een woning doe je in Amsterdam pas na minimaal tien jaar. Met haar inkomen verdient ze bovendien te veel voor een sociale huurwoning. “Ik kijk naar particuliere huurwoningen, maar daar begint het bij 1200 euro en dat is echt belachelijk veel geld, zeker in je eentje.”

Onredelijke eisen
Verhuurders stellen, volgens Floor, vaak “onredelijke eisen”. Zo kreeg Floor van een makelaar te horen dat er niet alleen bij een koophuis maar ook bij een huurhuis wordt gekeken naar een zogenoemde bkr-registratie. Deze registratie krijg je bij het afsluiten van een kredietlening boven de 250 euro. Denk hierbij aan een duurder telefoonabonnement, een creditcard die je in termijnen mag aflossen, een lease-auto, maar ook als je rood mag staan krijg je een registratie. Als de lening is afbetaald, blijft de melding nog vijf jaar staan. “Dit is me nooit eerder verteld, dat is toch gek?” Nu staat er nog een registratie op haar naam, terwijl ze de ‘schuld’ van haar lening al heeft afbetaald.

Ook je jaarsalaris moet vaak minimaal 48 keer de maandelijkse huur bedragen wanneer je in aanmerking wil komen voor een particuliere huurwoning. “Dit kunnen starters nooit betalen.” 

Opbieden
Huurprijzen in de vrije sector zijn niet begrensd door regels, waardoor de prijzen onbeperkt verhoogd kunnen worden. Dit betekent dat potentiële huurders tegen elkaar kunnen opbieden; een woning kan dan zomaar van 800 naar 1200 euro gaan. “Ik schrok er heel erg van dat makelaars hier open voor staan. Ik dacht altijd dat huurprijzen vast stonden.”

Ze moet het vaak opnemen tegen expats en stelletjes. Laatst kreeg Floor bijna een nieuwe huurwoning via een oud-collega. Hij had een makelaar ingeschakeld om alles te regelen. “ Er werd me verteld dat ik het waarschijnlijk kreeg, maar een week later kreeg ik bericht dat de makelaar het aan expat-stel heeft gegeven. Daar werd ik achterdochtig van. Hebben ze meer geboden? Je kan er gewoon niet tegenop. Ik vertrouw die makelaars niet meer.”

Spijt van lenen
“De overheid moet ingrijpen, want het kan zo niet langer”, vindt Floor. Het zou volgens haar schelen als er niet zo wordt gekeken naar de studieschuld. Ze heeft spijt dat ze überhaupt heeft geleend. “Vroeger werd een studielening gepromoot, ik ben nooit gewaarschuwd voor de consequenties ervan.”

“Ik begin moedeloos en gefrustreerd te raken,” zegt Floor, “ik vind het bizar dat je met een goed inkomen niets kunt vinden. Als het mij al niet lukt, hoe moet het dan zijn voor mensen met een lager inkomen?”

Inmiddels kijkt ze niet meer alleen naar Amsterdam. “Ik kijk het nog een tijd aan, anders ga ik een huis kopen in Rotterdam. Ik woon liever in Amsterdam, maar dat is onhaalbaar geworden.”