Deze geadopteerde tweeling uit Sri Lanka liet na jaren DNA-test doen
21-06-2017
•
leestijd 4 minuten
•
510 keer bekeken
•
De uitzending ‘Adoptiebedrog’ over vervalste adoptiepapieren uit de jaren tachtig maakte veel los bij kijkers. Ook bij Marleen Blenkers. In 1985 werd ze uit Sri Lanka geadopteerd met haar tweelingzus Miranda. Vaak kregen ze te horen dat ze voor een tweeling wel erg weinig op elkaar leken, “maar dan zeiden we dat we twee-eiig waren. Natuurlijk hebben we ons vaak afgevraagd of we echt tweelingzussen waren, maar door de uitzending van ZEMBLA besloten we dat het tijd was om het uit te zoeken.”
Vervalste adopties
Uit de aflevering van ZEMBLA bleek dat zeventig procent van de adoptiepapieren uit die tijd waarschijnlijk niet in orde is. Geboortedata in paspoorten zijn doorgekrast en veranderd, pasfoto’s zijn vervalst, gegevens van de biologische ouders blijken niet te kloppen. Ook zit in de uitzending het wonderbaarlijke verhaal van Sita en Sharon die elkaar per toeval leren kennen en ontdekken ze dat ze volle zussen zijn en zelfs nóg een derde zus hebben.
Marleen: “Toen ik de uitzending zag, was ik er helemaal stil van. Ik vond het ongelofelijk wat ik zag. En het zette mij en mijn zus meteen aan het denken: hoe zit het nou écht met ons? We hebben het er in het verleden vaak over gehad, dat we zowel qua uiterlijk als qua karakter zo van elkaar verschillen, maar we hebben er nooit wat mee gedaan.
Na die uitzending van ZEMBLA zeiden we tegen elkaar: “Wat kan het ons nog schelen? We willen gewoon weten hoe het zit.”
DNA-test
Na het zien van 'Adoptiebedrog' besluiten Marleen en Miranda een DNA-test te doen. Ze nodigen hun moeder uit om bij het lezen van de uitslag te zijn. Marleens zwager maakt er een video van. Marleen: “We reageren misschien een beetje lacherig, maar de echte klap kwam pas na dat filmpje. Het is zo’n onwerkelijk moment. We hadden altijd wel een vermoeden, maar als je dan de uitslag leest, hoop je toch dat je gewoon de bevestiging ziet die je wil zien. Dat was niet zo, ons DNA komt voor 0,000006 procent overeen, we zijn absoluut geen familie van elkaar.”
Band alleen maar sterker
“Het is heel confronterend, maar tegelijk geeft het me ook wel een stukje rust. Intuïtief heb ik altijd het gevoel gehad dat er iets niet goed zat, omdat we zo ontzettend van elkaar verschillen. Nu begrijp ik beter waarom dat is. Hoewel we allebei best erg zijn geschrokken, voelen we ons nog gewoon zussen hoor. Mensen vragen nu vaak: hoe voelt dat nou? Maar we zijn van baby af aan als tweeling opgevoed. Dat schept sowieso een heel hechte band. Ik hoop dat we elkaar nu juist beter leren begrijpen en dat we sommige grote verschillen beter kunnen accepteren van elkaar. Volgens mij zal het onze band alleen maar sterker maken.”
'Misschien ben ik wel gestolen'
De nieuwe kennis over hun verwantschap roept ook nieuwe vragen op over hun biologische moeder. Daarom hebben de zussen besloten samen op zoek te gaan. Marleen: “Veel aanknopingspunten hebben we niet. Een paar namen, wat onleesbare papieren en wat oude adressen. Niet eens een medisch dossier. We hebben een foto dat onze biologische moeder ons in haar armen heeft, maar nu weten we dat ik haar kind niet ben. Je ziet het ook aan de huidkleur, ik ben echt veel lichter. In zekere zin voel ik me daardoor wel ontworteld. Soms denk ik: had ik wel geadopteerd moeten worden? Misschien ben ik wel gestolen en heeft mijn biologische moeder altijd naar me gezocht. Dat zijn heftige vragen.”
Ondervoed
Ook de ouders van Marleen en Miranda stellen terugkijkend vraagtekens bij de adoptie. Gelukkig kunnen ze er goed met elkaar over praten, vertelt Marleen: “Ze zijn heel open en steunen ons, maar ze weten erg weinig. Ze moesten ons ophalen aan de zijkant van een hotel, maar wisten niet eens uit welk opvanghuis we kwamen. Mijn zus was in goede conditie, ik was heel erg ondervoed. Maar ja, op het moment dat ze ons kregen waren ze natuurlijk niet bezig met de vragen die nu opkomen.”
Niet teveel in verliezen
Kort na de ZEMBLA-uitzending startte een groep geadopteerden een actiegroep op Facebook om zoveel mogelijk mensen een DNA-test te laten doen. Ook daar hebben Marleen en haar zus zich bij aangesloten: “Het zou zomaar kunnen zijn dat we nog een echte zus hebben in Nederland. Dat wil ik graag weten nu. Maar ik ga er wel van uit dat de kans groot is dat ik nooit wat ga vinden. Daar moet ik rekening mee houden, anders denk ik dat het me teveel uit het veld gaat slaan. Ik hou erg van mijn familie en mijn ouders zijn altijd heel open en eerlijk tegen ons geweest. Binnenkort ga ik trouwen, ik heb het echt goed hier. Dus ik moet mezelf ook een beetje beschermen, ik wil me er niet teveel in verliezen.”
Vijfhonderd aanmeldingen
Op dit moment hebben ruim vijfhonderd mensen zich aangemeld via de Facebookpagina ‘
Sri Lanka-DNA
’. Pieter van Veelen, een van de initiatiefnemers van de actie, zegt hierover: “Maar er zijn ongeveer vierduizend Nederlanders uit Sri Lanka geadopteerd. Daarom hopen we dat iedereen die iemand kent die uit Sri Lanka is geadopteerd elkaar wijst op dit project. Sommigen zullen het niet willen, omdat het emotioneel best zwaar is. Maar voor veel anderen is het echt belangrijk te weten waar waar ze precies vandaan komen en of ze nog familie hebben.”
De Facebookpagina
Sri Lanka-DNA
is besloten. Wie zich aanmeldt, krijgt eerst een reactie van de beheerders. De openbare Facebookpagina over het initiatief staat
hier
.