De enige overlevende van de verschrikkingen op 'Stinky hill'

Het laatste militaire optreden van Nederland in de Korea oorlog (1950-1953) was even zinloos als dodelijk. Eén dag voor de al aangekondigde wapenstilstand tussen Noord- en Zuid-Korea stuurde de legerleiding nog een patrouille naar het front met de opdracht om een heuvel te heroveren. Zembla sprak met Arie Treffers, de enige nog levende getuige van de verschrikkingen op “Stinky Hill”.

In de zomer van 1950 viel Noord-Korea, gesteund door communistisch China en de Sovjet-Unie, Zuid-Korea binnen, een bondgenoot van de Verenigde Staten. Onder de vlag van de Verenigde Naties werd een internationale troepenmacht geformeerd die Zuid-Korea te hulp schoot. Ook Nederland nam hieraan deel, zij het niet van harte. Den Haag had, nog maar vijf jaar na de bevrijding en een half jaar na de onafhankelijkheidsoorlog in Indonesië, weinig trek in een nieuw (en kostbaar) gewapend conflict, maar bezweek onder zware Amerikaanse druk.

Heuvel terugveroveren
Heuvel 340 was een vooruitgeschoven post van het Amerikaanse leger in het grensgebied van Zuid- en Noord-Korea. Chinese militairen, die vochten aan de zijde van Noord-Korea, waren er in geslaagd de heuvel in te nemen. Bij de gevechten waren alle Amerikanen om het leven gekomen. “Aan ons de opdracht om die heuvel weer terug te veroveren en om de lichamen te bergen,” vertelt Arie Treffers (89). “Een zinloze actie was het, want het was toen al lang bekend dat de volgende dag, 27 juli 1953, de wapenstilstand ondertekend zou worden. Die patrouille was niets meer dan een strafexpeditie, omdat ons peloton een dag eerder te laat was aangekomen op de plaats van bestemming.”

Kijk de eerste beelden uit de uitzending 'De vergeten oorlog'

Voor vertrek geeft Arie zijn persoonlijke bezittingen af aan een collega. “Ik had geen goed gevoel over die patrouille, en was bang dat ik niet levend zou terugkeren.”

'Overal lagen lijken'
Ze vertrokken met een groep van twintig man, Arie voorop met de pelotonscommandant en zijn mitrailleur. Heuvel 340 kon zonder slag of stoot worden ingenomen. De Chinese militairen namen onmiddellijk de wijk toen ze de Nederlanders zagen komen. “Ik was als eerste boven. Het was een verschrikking. Overal lagen lijken. De stank was niet te harden. Het was hoog zomer, 25 graden. Je kon zien dat die Amerikanen overrompeld waren. Er lag een jongen die nog bezig was geweest om zijn sokken aan te trekken.”

Die nacht kwamen de Chinezen terug. “Ik lag beneden in het veld met mijn mitrailleur. Plotseling was er een overmacht aan Chinezen, waardoor we volkomen werden verrast. Het regende handgranaten. Er was mortier- en artillerievuur. Ik zag het allemaal gebeuren op 200 meter afstand, te ver om iets te kunnen doen.”

Bij de Chinese tegenaanval kwamen vijf Nederlandse militairen om het leven, raakten er vijf zwaar gewond en werden er twee krijgsgevangen genomen. “Twaalf van de twintig man weg,” verzucht Arie. In het zicht van de vrede. De volgende dag tekenden Noord- en Zuid-Korea de wapenstilstand.

Arie Treffers heeft bij de legerleiding nog aangedrongen op een formeel onderzoek naar die laatste “overbodige” patrouille. Maar dat werd afgewezen. “Afgewimpeld. Nu heeft het geen zin meer. De mensen zijn allemaal weg. Van mijn peloton ben ik de enige die nog in leven is, de laatste getuige.”

Zembla - De vergeten oorlog - 07 mei - 20.25 uur op NPO2