Ciran-medewerkers aan het woord

Geen ruimte voor eigen ideeën of initiatieven
Het beeld van Ciran dat de medewerkers schetsen is dat van een hiërarchisch geleide organisatie, waarin geen ruimte is voor eigen ideeën of initiatieven. "Het was bijna alsof je op de middelbare school zat. Als je na de pauze een minuut te laat binnen kwam kreeg je al commentaar."

Volgens de medewerkers worden er vooral jonge, net afgestudeerde psychologen en fysiotherapeuten, aangenomen. Ten eerste omdat die nog ‘kneedbaar’ zijn en dus via de interne opleiding konden worden gevoed met de ‘Ciran-methode’. En ten tweede omdat die, op zoek naar werkervaring, met een laag salaris kunnen worden aangenomen. "Er was totaal geen ruimte in de onderhandelingen over het salaris. Bij mijn nieuwe werkgever verdien ik ruim duizend euro bruto meer."

Wat bij Ciran vooral van belang is, is volgens verschillende medewerkers 'het draaien van omzet': "Per kwartaal kregen we te horen: we zitten in de rode cijfers, waarom hebben we zoveel stops, zoveel patiënten die halverwege afbreken of niet beginnen na de intake? Dan gingen ze met ons kijken waar dat aan lag. En kregen we te horen: die stops moeten minder. Dan gingen de revalidatieartsen cliënten er doorheen halen, dus zo veel mogelijk aannemen. En dan kwam ineens iedereen erdoor."

Iedereen komt door de intake
Omdat de nadruk ligt op zo veel mogelijk patiënten binnenhalen, betekent dat in de praktijk ook dat mensen worden binnengehaald die eigenlijk helemaal niet bij Ciran kunnen worden behandeld. "Er kwam van alles binnen, eetstoornissen, persoonlijkheidsproblematiek, alcoholverslaving. Die laatste was iemand die nog steeds verslaafd was en dat werkt natuurlijk niet. Maar hij kwam er doorheen. In de praktijk komt het erop neer dat iedereen door de intake komt. Dat is raar want waarom dan überhaupt die gigantische intake? Dan gaat het om het geld en dat vind ik niet oké."

'Elk fysiek probleem wordt psychisch gemaakt'
Volgens de 'Ciran-methode' zijn alle problemen, ook de lichamelijke, op te lossen door er anders tegenaan te kijken. 'Elk fysiek probleem wordt psychisch gemaakt. Dat is de theorie erachter, zo zit het systeem in elkaar.' Behandelaars hebben geen ruimte om een eigen diagnose te stellen of om zelf te bepalen wat wel of niet goed is voor een patiënt. 'Het is niet de bedoeling dat je je eigen interpretaties geeft aan wat het beste is voor de patiënt. Je moet gewoon het programma volgen, alles moet volgens het spoorboekje."

Soms ging de gedachte dat alles 'tussen de oren zit' wel heel erg ver. "Ik had al wat moeite met het verhaal, maar op het moment dat één van de directieleden zei dat ook kanker zo te genezen was, toen ging bij mij het licht uit. Dat het gewoon tussen je oren zat. Toen dacht ik: oei, dat vind ik erg pijnlijk voor mensen die daarmee te maken hebben."