Babysterfte in Nederland

In Nederland sterft jaarlijks één op de honderd baby’s. Internationaal onderzoek toont aan dat de babysterfte hier hoger ligt dan in andere Europese landen. Eén van de oorzaken van de hoge babysterfte is dat verloskundigen en gynaecologen meer risico’s nemen dan collega’s in het buitenland. Ze wachten lang met ingrijpen, want de Nederlandse filosofie is dat de natuur zijn gang moet gaan. Gynaecologen en kinderartsen stellen in ZEMBLA dat veel sterfgevallen van baby’s onnodig zijn.

In geen enkel ander Europees land bevallen zoveel vrouwen thuis als in ons land. Nederlandse verloskundigen prediken dat de thuisbevalling veilig is. Kinderarts F. Walther van het Leids Universitair Medisch Centrum ziet echter veel gevaren. Hij stelt: ‘Als thuis een bevalling abnormaal wordt, moet de moeder nog van thuis naar het ziekenhuis. Dan verlies je tijd en kansen.’

Spoed
Naar aanleiding van het Europese onderzoek naar babysterfte waarin Nederland zo slecht scoorde, onderzochten gynaecologen en kinderartsen van het Universitair Medisch Centrum in Utrecht de herkomst van voldragen baby’s op de baby-intensive care. De meeste baby’s bleken afkomstig van moeders die tijdens hun zwangerschap met spoed van huis naar het ziekenhuis moesten.

Maar ook in het ziekenhuis is het niet veilig. Een belangrijk probleem dat levens kost, zijn de kantoorwerktijden van gynaecologen en het OK-team. Gynaecoloog P. Reuwer uit het St. Elisabeth Ziekenhuis in Tilburg zegt: ‘Als je ’s nachts aankomt, word je opgewacht door de jongste assistent en moet de gynaecoloog soms nog uit bed worden gebeld. Ook dan verstrijkt er weer tijd.’ Reuwer vindt dat er 24 uur per dag, zeven dagen in de week een gynaecoloog in het ziekenhuis aanwezig moet zijn. Om dat mogelijk te maken, pleit hij voor meer bevallingen in minder ziekenhuizen.

Te laat
In ons land worden veel zwangeren pas twee weken na de uitgerekende datum voor het eerst naar de gynaecoloog in het ziekenhuis gestuurd. Soms is het dan te laat. De baby van mevrouw H. Nieuwenhuis stierf twaalf dagen na de uitgerekende datum in haar buik. De verloskundige had wel gezien dat er geen vruchtwater meer was, maar verwees niet door naar de gynaecoloog in het ziekenhuis. De moeder moest thuis afwachten tot de bevalling vanzelf zou beginnen.

Kinderarts F. Walther stelt in ZEMBLA dat de richtlijnen veranderd moeten worden. Als het aan hem ligt, mag een zwangere vrouw in de toekomst nog maar tot één week na de uitgerekende datum doorlopen, dus tot 41 weken.