Onafhankelijke onderzoeksjournalistiek
David Carmichael vermoordde zijn eigen zoon
17-01-2018
• leestijd 6 minuten
•
1887 keer bekeken
• 
David Carmichael (59) was een zorgzame en toegewijde vader, een sportleraar uit Toronto in Canada die al zijn hele leven met kinderen werkte. Zijn elfjarige zoon Ian had epilepsie en een milde vorm van dyslexie, maar de enige problemen die de jongen daardoor had was dat hij wat achterliep met lezen. Zijn vader herinnert zich alles nog aan de dag waarop hij zijn zoon vermoordde: “Hij was een prachtige jongen, een prachtig cadeau. Ik mis hem zo erg.”
'Een recept voor moord?'
Deze week zendt ZEMBLA de BBC-documentaire 'A perscription for murder?' uit over de keerzijde van antidepressiva. In de reportage zit ook het verhaal van David Carmichael die aan de antidepressiva was toen hij zijn zoon om het leven bracht. David is ervan overtuigd dat hij de moord pleegde door de bijwerkingen van de paroxetine die hij slikte. In Europa wordt paroxetine vaak verkocht onder de naam paxil en seroxat. Bekijk hier het interview met Carmichael:
Deze week zendt ZEMBLA de BBC-documentaire 'A perscription for murder?' uit over de keerzijde van antidepressiva. In de reportage zit ook het verhaal van David Carmichael die aan de antidepressiva was toen hij zijn zoon om het leven bracht. David is ervan overtuigd dat hij de moord pleegde door de bijwerkingen van de paroxetine die hij slikte. In Europa wordt paroxetine vaak verkocht onder de naam paxil en seroxat. Bekijk hier het interview met Carmichael:
Paroxetine
Alles ging goed in het leven van David. Tot hij een burn-out kreeg en van de dokter te horen kreeg dat hij een depressie had. De huisarts schreef hem het antidepressivum paroxetine voor, een selectieve serotonine-heropnameremmer ofwel SSRI. De dagen na de eerste pil had David het gevoel dat hij constant uit zijn vel barstte van irritatie en onrust. Hij liep nachtenlang te ijsberen tot hij zich na een dag of tien langzaam beter ging voelen: “Ik voelde me weer goed. Ik dacht dat ik genezen was.”
Alles ging goed in het leven van David. Tot hij een burn-out kreeg en van de dokter te horen kreeg dat hij een depressie had. De huisarts schreef hem het antidepressivum paroxetine voor, een selectieve serotonine-heropnameremmer ofwel SSRI. De dagen na de eerste pil had David het gevoel dat hij constant uit zijn vel barstte van irritatie en onrust. Hij liep nachtenlang te ijsberen tot hij zich na een dag of tien langzaam beter ging voelen: “Ik voelde me weer goed. Ik dacht dat ik genezen was.”
Opnieuw begonnen
Vanwege de bijwerkingen, David kwam veel aan, had geen zin meer in seks en last van zweetaanvallen, besloot hij de medicatie uiteindelijk alsnog af te bouwen. Maar toen de depressieve klachten een jaar later weer terugkwamen, begon hij de pillen opnieuw te slikken. Hij had nog een recept voor drie maanden in de kast liggen van de eerste keer en ging niet naar de dokter. Hij begon gewoon weer.
Vanwege de bijwerkingen, David kwam veel aan, had geen zin meer in seks en last van zweetaanvallen, besloot hij de medicatie uiteindelijk alsnog af te bouwen. Maar toen de depressieve klachten een jaar later weer terugkwamen, begon hij de pillen opnieuw te slikken. Hij had nog een recept voor drie maanden in de kast liggen van de eerste keer en ging niet naar de dokter. Hij begon gewoon weer.
Suïcidale gedachten
Vrijwel meteen kreeg hij weer last van extreme onrust. David: “Ik begon me ongelofelijk negatief te voelen en kreeg zelfs suïcidale gedachten. Van buiten zag je het niet, maar van binnen voelde ik me alsof ik aan het oplossen was. Ik voelde me buiten mezelf staan, had geen emoties en kreeg een vreemde fixatie op zelfmoordgedachtes.”
Vrijwel meteen kreeg hij weer last van extreme onrust. David: “Ik begon me ongelofelijk negatief te voelen en kreeg zelfs suïcidale gedachten. Van buiten zag je het niet, maar van binnen voelde ik me alsof ik aan het oplossen was. Ik voelde me buiten mezelf staan, had geen emoties en kreeg een vreemde fixatie op zelfmoordgedachtes.”
Niet alleen dacht David aan zelfmoord. Hij besloot ook dat het beter was zijn zoon te vermoorden:
“Ik had heel sterk het gevoel dat het mijn rol als vader was hem naar een betere plek te brengen.”
Ijzingwekkend kalm
Hij bereidde zijn plannen om zijn zoon en zichzelf te doden ijzingwekkend kalm voor, vertelt hij nu, jaren later. Hij zou een weekend met hem weggaan en zorgen dat ze allebei zouden verdrinken in een meer bij een familiehuisje. Maar toen ze eenmaal waren vertrokken, ontdekte hij dat hij zijn zwembroek was vergeten en stelde hij zijn plan bij: “Ik ben niet spiritueel en ik ga nooit naar de kerk, maar opeens dacht ik dat het een teken van God was dat ik moest blijven leven en dat alleen mijn zoon moest sterven.”
Hij bereidde zijn plannen om zijn zoon en zichzelf te doden ijzingwekkend kalm voor, vertelt hij nu, jaren later. Hij zou een weekend met hem weggaan en zorgen dat ze allebei zouden verdrinken in een meer bij een familiehuisje. Maar toen ze eenmaal waren vertrokken, ontdekte hij dat hij zijn zwembroek was vergeten en stelde hij zijn plan bij: “Ik ben niet spiritueel en ik ga nooit naar de kerk, maar opeens dacht ik dat het een teken van God was dat ik moest blijven leven en dat alleen mijn zoon moest sterven.”
“Ik kan nog steeds amper geloven dat ik zo heb kunnen handelen, maar ik dacht dat ik iedereen een gunst zou bewijzen als ik mijn zoon zou vermoorden. In mijn hoofd was zijn epilepsie een permanente hersenbeschadiging en zijn dyslexie zo’n grote belemmering op school dat hij nooit een fatsoenlijke toekomst zou hebben.”
'Ik had geen idee waar ik mee bezig was'
Uiteindelijk besloot hij zijn zoon met medicijnen om het leven te brengen. Hij kocht de middelen bij een chemicus en zocht uit hoe lang hij de gevangenis in zou moeten voor zijn daad: “Ik had geen idee waar ik mee bezig was en hoe fout het was wat ik deed. En tot op de dag van vandaag begrijp ik niet dat ik het heb gedaan.”
Uiteindelijk besloot hij zijn zoon met medicijnen om het leven te brengen. Hij kocht de middelen bij een chemicus en zocht uit hoe lang hij de gevangenis in zou moeten voor zijn daad: “Ik had geen idee waar ik mee bezig was en hoe fout het was wat ik deed. En tot op de dag van vandaag begrijp ik niet dat ik het heb gedaan.”
Pas dagen na de dood van zijn zoon begon de realiteit tot hem door te dringen. David: “Die pijn was ondraaglijk. Ik heb dagen onafgebroken gehuild en gehoopt dat ik zou sterven in mijn slaap.”
Ontoerekeningsvatbaar
David werd aangeklaagd wegens moord, maar uiteindelijk niet veroordeeld. De rechter oordeelde dat hij niet verantwoordelijk was vanwege zijn psychische toestand. Twee forensisch psychiaters concludeerden dat hij een ernstige depressie had met psychotische aanvallen toen hij zijn zoon van het leven beroofde en daardoor niet toerekeningsvatbaar was. David werd naar een psychiatrisch ziekenhuis gestuurd waar hij vier jaar bleef.
David werd aangeklaagd wegens moord, maar uiteindelijk niet veroordeeld. De rechter oordeelde dat hij niet verantwoordelijk was vanwege zijn psychische toestand. Twee forensisch psychiaters concludeerden dat hij een ernstige depressie had met psychotische aanvallen toen hij zijn zoon van het leven beroofde en daardoor niet toerekeningsvatbaar was. David werd naar een psychiatrisch ziekenhuis gestuurd waar hij vier jaar bleef.
Niet bewezen
Het is niet bewezen, maar David twijfelt er niet aan: zijn psychose en de daad die daaruit voortkwam, werden veroorzaakt door de paroxetine die hij slikte. Hij is niet de enige die dat denkt: de Britse professor en psychiater David Healy zegt er vrijwel zeker van te zijn dat David Carmichael zijn zoon vermoordde door de bijwerkingen van de paroxetine.
Het is niet bewezen, maar David twijfelt er niet aan: zijn psychose en de daad die daaruit voortkwam, werden veroorzaakt door de paroxetine die hij slikte. Hij is niet de enige die dat denkt: de Britse professor en psychiater David Healy zegt er vrijwel zeker van te zijn dat David Carmichael zijn zoon vermoordde door de bijwerkingen van de paroxetine.
Healy is een gerenommeerde wetenschappers die al jaren onderzoek doet naar de bijwerkingen van antidepressiva. Volgens hem zijn er in Europa naar schatting 2.500 mensen die zelfmoord plegen als gevolg van het slikken van SSRI’s. Hij denkt ook dat het aantal agressieve aanvallen onder mensen die deze antidepressiva slikken verband heeft met de bijwerkingen.
Antidepressiva werken vaak niet
ZEMBLA sprak met David Healy voor de aflevering ‘Piekerpil’ over de risico’s en gevaren van antidepressiva. Healy legt hij uit dat SSRI-antidepressiva in veel gevallen helemaal niet werken. De medicijnen zouden worden voorgeschreven om een tekort aan de stof serotonine in de hersenen aan te vullen, maar volgens Healy klopt dit niet: “Uit onderzoeken naar depressieve mensen blijkt dat er geen enkel bewijs is dat er iets mis is met het serotonine niveau in hun hersenen.” Bekijk dit fragment vanaf de 16de minuut:
ZEMBLA sprak met David Healy voor de aflevering ‘Piekerpil’ over de risico’s en gevaren van antidepressiva. Healy legt hij uit dat SSRI-antidepressiva in veel gevallen helemaal niet werken. De medicijnen zouden worden voorgeschreven om een tekort aan de stof serotonine in de hersenen aan te vullen, maar volgens Healy klopt dit niet: “Uit onderzoeken naar depressieve mensen blijkt dat er geen enkel bewijs is dat er iets mis is met het serotonine niveau in hun hersenen.” Bekijk dit fragment vanaf de 16de minuut:
Nederlandse zaak
Ook in Nederland woedt de discussie over de de risico’s van antidepressiva en de vraag of ze niet te gemakkelijk wordt voorgeschreven. Onlangs nog, riep een aantal hoogleraren op het strafproces rond de Fries Ids Idsardi te heropenen . Idsardi schoot drie mensen neer, van wie één overleed. Hij had op het moment van de moord een dubbele dosis paroxetine geslikt. Idsardi is de eerste Nederlander bij wie een relatie tussen paroxetine en agressie wetenschappelijk is onderzocht én vastgesteld.
Ook in Nederland woedt de discussie over de de risico’s van antidepressiva en de vraag of ze niet te gemakkelijk wordt voorgeschreven. Onlangs nog, riep een aantal hoogleraren op het strafproces rond de Fries Ids Idsardi te heropenen . Idsardi schoot drie mensen neer, van wie één overleed. Hij had op het moment van de moord een dubbele dosis paroxetine geslikt. Idsardi is de eerste Nederlander bij wie een relatie tussen paroxetine en agressie wetenschappelijk is onderzocht én vastgesteld.
Risico’s bij jongeren
Niet alleen volwassenen kunnen ernstige bijwerkingen van antidepressiva ondervinden, bij jongeren zijn de risico’s mogelijk nog groter. In ‘De Piekerpil II’ vertellen verschillende patiënten openhartig over hun ervaringen met de bijwerkingen. De toen zeventienjarige Pascalle kreeg van de huisarts Prozac voorgeschreven, maar kreeg zo’n last van ernstige bijwerkingen dat ze alleen nog maar aan zelfmoord kon denken. Uiteindelijk stopte ze met de pillen en verdwenen de suïcidale gedachten. Bekijk het interview met Pascalle:
Niet alleen volwassenen kunnen ernstige bijwerkingen van antidepressiva ondervinden, bij jongeren zijn de risico’s mogelijk nog groter. In ‘De Piekerpil II’ vertellen verschillende patiënten openhartig over hun ervaringen met de bijwerkingen. De toen zeventienjarige Pascalle kreeg van de huisarts Prozac voorgeschreven, maar kreeg zo’n last van ernstige bijwerkingen dat ze alleen nog maar aan zelfmoord kon denken. Uiteindelijk stopte ze met de pillen en verdwenen de suïcidale gedachten. Bekijk het interview met Pascalle:
'Zeer schokkend'
Dick Bijl, voormalig hoofdredacteur van het GeneesmiddelenBulletin, zei hierover tegen ZEMBLA: “Dat is natuurlijk zeer schokkend. Patiënten mogen verwachten dat als ze een geneesmiddel krijgen voorgeschreven, dat het én werkt en relatief weinig bijwerkingen heeft.” Bekijk het interview hier:
Dick Bijl, voormalig hoofdredacteur van het GeneesmiddelenBulletin, zei hierover tegen ZEMBLA: “Dat is natuurlijk zeer schokkend. Patiënten mogen verwachten dat als ze een geneesmiddel krijgen voorgeschreven, dat het én werkt en relatief weinig bijwerkingen heeft.” Bekijk het interview hier:
Rechtszaak tegen GlaxoSmithKline
Met David Carmichael gaat het inmiddels goed. Hij vecht voor meer openheid over de bijwerkingen van antidepressiva en heeft een rechtszaak aangespannen tegen GlaxoSmithKline, de producent van zijn medicijn. In een reactie op die zaak zegt een woordvoerder van GlaxoSmithKline: “Het verhaal van meneer Carmichael is duidelijk een tragische zaak, maar medicijnen zoals paroxetine zijn een belangrijke behandeloptie voor mensen met een depressie en het medicijn heeft al veel mensen geholpen. De veiligheid van patiënten is heel belangrijk voor ons, maar er is geen wetenschappelijk bewijs dat paroxetine huiselijk geweld, psychoses of agressief gedrag veroorzaakt.”
Met David Carmichael gaat het inmiddels goed. Hij vecht voor meer openheid over de bijwerkingen van antidepressiva en heeft een rechtszaak aangespannen tegen GlaxoSmithKline, de producent van zijn medicijn. In een reactie op die zaak zegt een woordvoerder van GlaxoSmithKline: “Het verhaal van meneer Carmichael is duidelijk een tragische zaak, maar medicijnen zoals paroxetine zijn een belangrijke behandeloptie voor mensen met een depressie en het medicijn heeft al veel mensen geholpen. De veiligheid van patiënten is heel belangrijk voor ons, maar er is geen wetenschappelijk bewijs dat paroxetine huiselijk geweld, psychoses of agressief gedrag veroorzaakt.”
Bekijk ook ‘
De piekerpil
’ en ‘
De piekerpil II
’.
Lees ook:
‘Eerste hulp bij depressie’
Lees ook het interview dat Carmichael aan
the Daily Mail
gaf.
CC foto:
Flickr
Praat mee
Altijd op de hoogte blijven van het laatste nieuws?
Schrijf je in voor de Zembla-nieuwsbrief en blijf op de hoogte van onze onthullende journalistiek.