Ambulancechauffeur wint Zilveren Zeepkist

Ambulancechauffeur Eric van Engelen heeft de Zilveren Zeepkist 2011 gewonnen voor het meest spraakmakende artikel dat de afgelopen twee jaar in Medisch Contact heeft gestaan. In zijn bijdrage 'Gun patiënt zijn einde' beschreef Van Engelen indringend hoe hij het met de jaren steeds moeilijker vond worden om mensen naar het ziekenhuis te vervoeren die dat zelf niet wilden.

De jury typeerde hem als ‘klokkenluider’ en zag in zijn artikel een ‘kort, krachtig en duidelijk signaal’, en een ‘emotionele oproep vanuit een onverwachte hoek’.

In ZEMBLA - 'Niet reanimeren a.u.b.' zegt van Engelen: 'Je bent hulpverlener om mensen te helpen en om die te brengen in een betere situatie als dat ze waren, waar je ze aantrof. En dat is helaas in het geval van reanimatie niet altijd het geval. Je helpt dus letterlijk mee aan het verlengen van een leven. Waarbij je je kunt afvragen of deze patiënt in kwestie beter af zou zijn geweest als wij daar niet tussen waren gekomen. En soms heb ik daar wel eens moeite mee ja, ik heb als gevolg daarvan heb ik me wel eens afgevraagd van goh, eh ja, is 't niet tijd om iets anders te gaan doen misschien.'
   
In zijn dankwoord signaleerde Van Engelen dat in de publiciteit de nadruk ligt op het al dan niet reanimeren van ouderen. Niet helemaal terecht, vindt hij. ‘Het gaat mij ook om terminaal zieken met een slechte prognose. De huisarts stuurt hen in, en ze worden naar het ziekenhuis vervoerd, hoe pijnlijk die rit ook voor hen is. Is dat werkelijk nodig, ook als iemand uitstraalt dat hij klaar is met leven?’