Ze mogen blijven. Het nieuwe kabinet Balkenende geeft een generaal pardon aan de groep van 26.000 asielzoekers in Nederland. In januari 2004 besloot de Tweede Kamer nog dat uitgeprocedeerde asielzoekers, die onder de oude vreemdelingenwet vielen, het land uit moesten. Als reactie daarop startte het filmproject ‘26.000 gezichten’. De korte filmpjes gaven de asielzoekers een gezicht. Ze vertelden over hun vluchtverhaal en hun verblijf in Nederland.
ZEMBLA ging terug naar de mensen uit de filmpjes van het project ‘26.000 gezichten’. Wat betekent het generaal pardon voor hen en hoe gaan ze hun leven in Nederland verder opbouwen?
‘Ik ben blij, maar ik moet eerst dat papiertje in mijn hand hebben’, zegt de 12-jarige Algerijnse Kaouther in ZEMBLA. De Roemeense Monica en de Syrische Jacob kunnen weer slapen: ‘Wij zijn blij, eindelijk geen stress meer. We hebben weer trek in eten’.
Wie komen er eigenlijk in aanmerking voor deze pardonregeling? Dat zijn de mensen die vóór 1 april 2001 asiel hebben aangevraagd. De mensen die inmiddels vertrokken zijn of het land zijn uitgezet, hebben pech. Dat geldt ook voor de 15-jarige Maryam en haar familie.
Twee jaar geleden zijn ze na vijf onzekere jaren in Nederland weer teruggekeerd naar Afghanistan. Haar vriendinnetje Veerle in ZEMBLA: ‘Ik heb af en toe telefonisch contact met Maryam. Ze mag daar niet eens op straat spelen’.