Taal is levend en daarmee is de betekenis van dit soort wollige woorden zeker onderhevig aan verandering. Maar het is zeker een wollig woord. Naast dat 'cool' aan de ene kant van het spectrum 'gaaf' kan betekenen, kent het anderzijds de betekenis van 'in orde' zonder dat er iets positief, soms zelfs iets negatief wordt gevonden, maar niet zo erg om er verder aandacht aan te besteden. Je hebt bijvoorbeeld iets rottigs gezegd of gedaan, hebt er spijt van, maar de ander zegt zonder al te veel enthousiasme: Nee joh, 't is cool. Ook als iemand gevallen is, boos is, of verdriet heeft kan deze zeggen dat het cool is om van de ongewenste compassie af te zijn.
Ik zat gisteravond Capotes "Breakfast at Tiffany's' te lezen, en daarin wordt het woord 'cool' gebruikt voor 'dood zijn'. Holly Golightly zegt ergens: 'I was almost cooled' nadat ze in het ziekenhuis heeft gelegen en er komen ook andere vermeldingen in die context voor. Taal is inderdaad levend, zoals Ted zegt.
Het viel me ook al op dat als ik tegen mijn kinderen praat dat cool ongeveer de enige overlevende is uit de woordenschat van mijn jeugd. Maar het woord heeft zijn gevoelswaarde van nadrukkelijke bijzonderheid verloren en betekent nu simpelweg goed. Bijgevolg hoor je nooit het tegengestelde: uncool