Zomerportret: Henk Ruseler

Het vierde en laatste zomerportret is van Henk Ruseler, oud boswachter van Nationaal Park De hoge Veluwe. Hij blikt terug op 43 jaar wonen en werken in de natuur: op de omgang met herten, moeflons, zwijnen en sinds kort ook wolven, en hoe opvattingen over de jacht veranderen onder invloed van de tijd. Niet lang geleden kreeg hij te horen dat hij ongeneeslijk ziek is. Hij besloot zijn boswachtershuis in het park te verruilen voor een appartement in Apeldoorn met een weids uitzicht op de Veluwe.

Verslaggever Jeannette Parramore: “ik koos Henk voor mijn allerlaatste radioportret omdat hij heel sympathiek is én ‘een vriend van de show’: hij is heel vaak bij Vroege Vogels te horen. Niet zonder reden, want hij is een echte verteller: enthousiast, deskundig en vol humor. En altijd wist hij ons weer te wijzen op iets bijzonders, dus een afspraak was snel gemaakt. Burlende herten, knorrende wilde zwijnen, bijzondere bomen, planten en vogels, het park in het voorjaar, de zomer, de herfst of de winter…Henk had altijd een mooi verhaal paraat." 

In april 2014 brak er en flinke brand uit in het park: meer dan 500 hectare van het heidegebied Deelensche Wasch werd in de as gelegd. In de maanden daarna ging Vroege Vogels regelmatig met Henk in een afgebakend stukje terrein kijken hoe de natuur zich langzaam herstelde. Zelfs bij zo’n klein stukje grond wist Henk er toch steeds weer en boeiend verhaal van te maken.

Het begon allemaal in 1979, toen hij als 19 jarige zijn eerste baan kreeg in Kroondomein het Loo. Als assistent jachtopzichter was hij verantwoordelijk voor het wildbeheer en dat betekende in die tijd: wilde zwijnen voeren. Het was de tijd dat georganiseerde drijfjachten nog heel normaal waren. Henk en zijn collega’s moesten het wild opdrijven en na de schietpartij de beschadigde dieren afschieten. Niet gek dat hij daar in de loop der jaren steeds meer moeite mee kreeg, maar toen hij dat voor het eerst uitsprak was daar nog niet veel begrip voor.

Nu, meer dan veertig jaar later, zijn drijfjachten verboden en is het jagen aan strenge regels gebonden. Maar wat Henk betreft zou het nog steeds anders moeten: het hele jaar door, maar dan onopvallend en gericht, zodat de kudde er niks van merkt. Net als de wolf, die ook op die manier jaagt. Maar een wolf in het Nationaal Park ligt gevoelig vanwege de moeflons die er lopen. Ondanks de hekken die er staan heeft de wolf het park wel weten binnen te komen en kan Henk regelmatig het gehuil horen vanuit zijn huis. Nu is hij dus weg uit het park en verhuisd naar een appartement aan de rand van Apeldoorn. Maar het mooie is: op een rustige avond hoor je de wolven daar dus ook.