Zeldzame paddenstoel herontdekt in het Amsterdamse Bos

Jarenlang was hij niet meer gezien: de veenmosbundelzwam in de oeverlanden van het Amsterdamse Bos. Dat kwam niet omdat de paddenstoel was verdwenen, maar omdat er niemand er meer naar op zoek ging. Vrijwilligers Beatrice Mantel en Inge Somhorst van de mycologische vereniging wilden hier verandering in brengen en gingen terug naar de plek waar hij er jarenlang was gezien. Daarbij schakelden ze hulp in van Sasja Voet, ecoloog van het Amsterdamse bos, want zomaar de oeverlanden op, dat kan niet.

Met de laarzen soppend over de vochtige grond loopt het groepje samen met de verslaggevers over het veenmos. Het vochtige veenmos zorgt voor is een speciaal ecosysteem, waar speciale moeraspaddenstoelen op kunnen groeien. "Ik ben gek op moeraspaddenstoelen", zegt Mantel verheugd. Dat blijkt al op de route naar het betreffende perceel, waar eerst 6 sloten voor overgestoken moeten worden middels een zware loopplank. Somborst en Mantel raken vaak achterop, voorovergebogen over een berkenbosje of een stukje oever. Dat ze hier mogen komen kijken, voelt als een kind in een snoepwinkel. "Dit is een speciaal stukje van het bos, waar je dus normaal niet mag komen. Veenmosrietlanden vind je niet op heel veel plekken meer in Nederland, en het is kwetsbaar", legt Voet uit.

Nog geen twee stappen op het perceel en het is raak. "Dit is hem, dit is hem!", roepen Mantel en Somhorst blij. Het lijkt een klein bruin paddenstoeltje, maar wie beter kijkt ontdekt lichte schubjes op de bovenkant. En hoe mooi die verder nog is, zien we wanneer Mantel een stuk paddenstoeltje uit de grond trekt. "Kijk naar deze schimmeldraden aan de onderkant. Felgeel zijn ze." En wat nu? Naar aanleiding van de vondst willen we dit gebied weer elk jaar gaan tellen, legt Somhorst uit. Zij is coördinator van het meetnet paddestoelen. "Zo kunnen we deze soort in de gaten blijven houden." legt ze uit. "Jullie zijn altijd welkom", zegt Voet trots.