Waddiertjes profiteren van dijkdoorbraak

In 1973 brak met een flinke storm de dijk door bij de Peazemerlannen. Daardoor verdween de harde overgang van zee naar land. Het water kreeg vrij spel en er ontstond een getijdezone. De brokstukken van de bitumen dijk zijn er nog altijd te vinden en vormen een belangrijke biotoop in het gewoonlijk slikkige wad. Marien bioloog Wouter van der Heij van de Waddenvereniging laat ons zien welke dieren er profiteren van de brokstukken van de dijk.  

Met de dijkdoorbraak bleven er verspreid over het gebied stenen liggen. Die zijn nooit opgeruimd. Waarschijnlijk was dat te duur en te lastig. Toch zijn die bitumen stenen niet alleen maar een vloek. Lang geleden lagen op de bodem van de Waddenzee op veel meer plekken zwerfkeien. Die zijn grotendeels weggehaald ten behoeve van de visserij.  

Rondom de stenen kun je nu alikruiken tegenkomen. Dit kleine slakje graast over de stenen in de getijdenzone, op zoek naar algjes. Het huisje is erg stevig en kan daardoor tegen hoge temperatuurverschillen en golfslag. Bij eb sluit het slakje zich af met een soort schermpje, zodat hij niet uitdroogt. 

Krabben verschuilen zich bij eb onder de stenen, zodat meeuwen ze niet te pakken krijgen. Hier leeft de strandkrab, onze inheemse soort. Met zijn harde pantser leeft hij op rotsige plekjes. Overdag graaft hij zich ook wel in. De penseelkrab is een exoot, waarschijnlijk meegenomen met ballastwater. Het schild is een beetje vierkant.    

Veel minder opvallend, maar talrijk, zijn de zeepokken op de stenen. De zeepok is net als de krab een kreeftachtige. De soort hecht zich hier vast op de stenen, maar dat kan ook op schelpen of zelfs walvissen en zeeschildpadden. Bij vloed, als hij onder water staat, opent hij zijn huisje en haalt hij met zijn pootjes voedseldeeltjes en plankton uit het water.