Op Vlieland, het kleinste en droogste eilandje van de Wadden, vliegen de straaljagers je om de oren, een irritatiebron voor rustzoekende wandelaars, maar een zegen voor de vogels. Op dit eiland grazen eigenwijze Soay-schapen in het wild en verstoppen rugstreeppadden zich achter welriekende nachtorchideeën. We zien scholeksters, lepelaars, de bruine kiekendief, mezen. En dat allemaal op nog geen steenworp afstand van de Vliehors; de grootste zandvlakte van Noord-West Europa, oftewel de Sahara van Nederland.
Van Noord-Holland naar Friesland
Vroeger was Vlieland eens tuk groter dan nu: Eierland (Eyerland) zat toen nog aan het eiland vast. Aan het eind van de 13
e
eeuw raakte Eierland los van Vlieland en werd het een zelfstandig eiland. In de 16
e
eeuw kwam het vast te zitten aan Texel.
Vlieland hoorde oorspronkelijk bij Noord-Holland; in 1942 werd het door de Duitsers bij Friesland gevoegd en dat is nooit meer teruggedraaid. Er is slechts één dorp: Oost-Vlieland, waar het merendeel van de circa duizend inwoners woont. Na Schiermonnikoog is Vlieland de dunstbevolkte gemeente van NL: slechts 28 mensen per km2.
Ingepolderd
Begin twintigste eeuw had het eiland nog een wespentaille. Toen heeft opzichter Kroon van Rijkswaterstaat vier stukken Posthuyswad ingepolderd om het eiland meer body te geven: Kroon’s polders, bedoeld als landbouwgebied, maar tegenwoordig afgesloten natuurgebied. Op het hele eiland is tegenwoordig geen landbouw, met uitzondering van een plukje volkstuintjes. Daarmee is Vlieland het enige waddeneiland zonder landbouw. Boswachters noemen het goed voor de insecten, en dus goed voor de vogels.
Ook typisch Vlieland: het strand is er smal, in tegenstelling tot de andere eilanden, waar je van die grote strandvlaktes hebt. Hier is de zee achter de duinen altijd dichtbij.
Vroege Vogels TV op Vlieland, vrijdag 31 augustus vanaf 19.35 uur op NPO2