De eerste buxusmot werd in 2006 aangetroffen in Duitsland. Vanaf dat moment verspreidde de mot zich ook geleidelijk over Nederland. Sinds 2015 is er sprake van een sterke toename in Zuid-Nederland en vormt de rups een 'plaag' voor tuineigenaren. De soort lijkt zich definitief in Nederland gevestigd te hebben en rukt op richting noorden.
Bron: Annette van Berkel, De Vlinderstichting
Herkennen
De buxusmot is te herkennen aan zijn parelmoeren vleugels met zwarte rand en door zijn grootte; gemiddeld is de vlinder groter dan andere nachtvlinders. De eitjes worden in pakketjes van spinsel verpakt tussen de buxus-bladeren vanaf augustus. Wanneer de honderden rupsen uitkomen, eten ze de hagen kaal. De bladeren kleuren bruin en er liggen kleine groene bolletjes, uitwerpselen van de rupsen, onder de hagen. De spinsels van de rupsen, die ze aanbrengen ter bescherming, geven een smerige geur af.
© Fotograaf: Mathieu55
Fotograaf: mathieu55
Vormen van diervriendelijke bestrijding:
- Ten eerste kun je de rupsen en de takjes met spinsels handmatig verwijderen. De controle moet dan wel wekelijks plaatsvinden.
- Er zijn ook feromoon-vallen in de handel die de mannelijke buxusmotten in de val lokken en zo wegvangen. Hierdoor voorkom je dat vrouwtjes bevrucht worden.
- Een laatste simpele oplossing is om nestkasten voor mezen in de tuin op te hangen. Omdat het nog een vrij nieuwe soort is voor Nederland moeten onze Nederlandse vogels nog leren dat de buxusmot en zijn rupsen eetbaar zijn, maar dit gebeurt in steeds grotere mate. Uiteindelijk zal zo de schade de komende jaren op natuurlijke wijze minder worden.
Jeroen van Schaik heeft begin september wat feromoonvallen (trechterval en deltaval) geïnstalleerd om de mannetjes van de buxusmot te vangen. Tot nu toe heeft hij ruim 350 motten gevangen. Ook de buitenlamp was erg in trek bij de motten.
Lees meer op de site van de Vlinderstichting over de
buxusmotten