Ree klinkt als blaffende hond

Reeën kunnen een aantal verschillende geluiden maken. Wanneer er een mogelijke indringer in het territorium is of er ergens een geluid klinkt waardoor ze zich bedreigd voelen, kunnen reeën blaffen. Het geluid wordt vaak beschreven als een schor, kort "blaf" geluid, vergelijkbaar met het geluid dat een hond maakt. Men noemt het ook schelden. De ree wil daarmee de indringer wegjagen en andere reeën waarschuwen voor het eventuele gevaar. Ook kan de reebok, de mannelijke ree, blaffen om andere mannetjes van zijn terrein te houden. Gerrit Houtschild kon deze blaffende reebok met een wildcamera vastleggen in de bossen rond Dalfsen.

Om onderling te communiceren, 'fiepen' ze ook tegen elkaar. Dat doen ze door lucht te blazen door hun neus. Het klinkt als een hoge fluittoon. De fiep van een geit, een vrouwelijke ree, is een toon lager dan die van haar kalf. Moeder en kalf kunnen elkaar van op een afstand herkennen aan het kenmerkende geluid en houden zo contact. Ook gebruikt de geit het fiepen in de bronsttijd om mannetjes te lokken. Wanneer ze worden aangevallen, stoten reeën ook soms een angstschreeuw en een klaaggeluid uit.

Reeën komen in het grootste deel van Europa voor, met uitzondering van Ierland, delen van Engeland, Portugal en Griekenland, Noord-Scandinavië en IJsland. En het gaat goed met de reeën! Het is de meest voorkomende hertensoort in Europa en ze verspreiden zich nog steeds! Ook in Nederland kun je op een hoop verschillende plekken reeën zien. Vooral in het oosten van het land heb je een grote kans om ze tegen te komen. Op Ameland en Terschelling is het ree jaren geleden geïntroduceerd.

Reeën leven in bosrijke gebieden met open ruimtes en aangrenzende velden, maar ook in heidevelden, rietvelden, duinen en landbouwgebieden zijn de dieren te vinden. Overal waar ze komen, passen zich relatief gemakkelijk aan in hun nieuwe omgeving, zolang er voldoende voedsel, beschutting en rust beschikbaar zijn.