Noordse woelmuis maaltijd voor hermelijn

De zeldzame hermelijn doet het prima in het Ilperveld, mede door de aanwezigheid van heel veel noordse woelmuizen.

Kleine marters als de bunzing, wezel en hermelijn hebben het zwaar, omdat hun leefgebied in rap tempo verdwijnt. Het Ilperveld is voor hen ideaal: beschermd, kleinschalig cultuurlandschap met veel water; precies waar een hermelijn van houdt. Over de hermelijn (en dat geldt ook voor de wezel) is nog niet zo heel veel bekend, omdat deze beestjes een nogal heimelijk leven leiden.

De hermelijn lijkt erg op de wezel , maar is iets groter en de demarcatielijn, de scheiding tussen de bruine rug en de witte buik, is recht, waar hij bij de wezel grillig is. De hermelijn heeft geen wangvlekken; de wezel wel. Veel hermelijnen krijgen – anders dan de wezel - een wintervacht: dan zijn ze wit met een zwart puntje aan de staart, bekend van de koningsmantel.

Een van de redenen dat de hermelijn het in het Ilperveld zo naar z’n zin heeft, is de aanwezigheid van veel noordse woelmuizen (Microtus oeconomus). Dat is een grote woelmuis met een brede kop en een relatief lange staart; je hebt er als hermelijn meteen een fatsoenlijke maaltijd aan. In Nederland leeft een aparte ondersoort die verder nergens anders voorkomt: Microtus oeconomus arenicola, de enige endemische (=alleen hier voorkomende) soort die ons land kent.

Zijn verspreidingsgebied in ons land is erg klein en raakt steeds meer versnipperd. Deze dapper volhoudende woelmuis is dan ook ernstig bedreigd. Hij heeft veel concurrentie van de aardmuis en veldmuis, twee andere woelmuisachtigen. Omdat de noordse woelmuis van huis uit een goede zwemmer is, heeft hij zich door die andere soorten laten wegdrukken naar nattige gebieden, zoals het Ilperveld. Zijn enige zorg is daar uit de bek van een hermelijn of snavel van een roerdomp te blijven…

 Vroege Vogels ontdekt het Ilperveld, vrijdag 10 april 2020 om 19.55u op NPO 2!  (Herhaling van 11 mei 2018)