Nico van Straalen: Kots in de biobak

Op een mooie herfstdag is het een genot om in de tuin te werken. Ik haal de ergste dooie rommel weg. De asters staan er nog, maar de uitgebloeide toortsen en de stengels van het vingerhoedskruid verdwijnen in de biobak.

Zo had ik een hele bende tuinafval in de biobak gekieperd. Toevallig keek ik er nog even goed naar en wat zag ik? Tussen de bladeren scharrelde een menigte aan kleine beestjes: oorwormen, duizendpoten, pissebedden, slakken en nog talloze andere diertjes waarvan alleen de experts de naam weten.

Ik schrok ervan. Wat gebeurt er met al die duizenden ongewervelden die bedolven worden onder de bladeren, takken en dode stengels? Ik ben bang dat ze allemaal ten dode zijn opgeschreven. Als ze al niet bezwijken tussen het tuinafval dan is het wel in de compostfabriek, waar ze zachtjes gestoofd worden tot ze gaar zijn. Waarom hebben Esther en Marianne daar nog nooit werk van gemaakt?

Van schrik liet ik het deksel van de biobak open staan. Toen, in de loop van de middag, zag ik hoe een groot aantal oorwormen, pissebedden en duizendpoten zich wisten los te maken en uit de biobak konden klauteren. Ik dacht: dat moet ik altijd doen: het deksel open laten staan, totdat de levende have heeft kunnen ontsnappen. Misschien moet er wel een regel uitgevaardigd worden door de gemeente, die het verbiedt het deksel van de biobak gelijk dicht te doen. 's Avonds zat ik te zinnen op een actie die ik zou kunnen ondernemen: "Red de biodiversiteit; houd de biobak open!"

Ik zocht de folder van de gemeente, die huis aan huis verspreid werd toen de biobak in onze gemeente geïntroduceerd werd, jaren geleden. Daar stond onder andere een lijst van dingen die erin mochten en die er niet in mochten. Verboden waren bijvoorbeeld dode huisdieren. Er werd trouwens niks gezegd over ongewervelde dieren in het tuinafval. Bij de lijst van toegestane dingen stond: kots.

Ik herinnerde me weer dat de biobakken vlak voor de kermis arriveerden. Dat is in onze gemeente een nogal uitbundig festijn dat soms gepaard gaat met wat onpasselijkheid. Een ambtenaar met gevoel voor humor had het woord kots daarom opgenomen in de lijst van toegestane dingen voor de biobak.

Maar de schrik sloeg me om het hart. Ik moest denken aan mijn buurjongen die soms midden in de nacht in aangeschoten toestand thuiskomt. Soms word ik dan wel eens wakker van rare geluiden. Hij zou toch niet...? Mijn arme ongewervelde dieren!