Natte weilandkunst

Kunstenares Sigrid van Essel is geobsedeerd door natte weilanden. In waterland, ten noorden van Amsterdam, vlakbij haar werkplaats fietst zij al jaren rond om schetsen te maken, die uiteindelijk een schilderij worden. Dat is wel eens anders geweest, want toen ze voor haar studie vanuit de Zwitserse bergen naar Nederland verhuisde, durfde ze jaren de polder niet eens in. Inmiddels zit ze vol met verhalen over de stadspolder aan het IJ.

Het hoge water in Nederland, de dijken, dammen en gemalen, Sigrid is er vol van. Dat je aan de ene kant van de dam het water wel een meter lager ziet staan dan aan de andere kant, dat blijft haar verbazen. 'Het is fascinerend, maar als ik dit zie kan ik me ook altijd heel goed inbeelden hoe het mis kan gaan. Ik vind het ook beangstigend.' legt ze uit. 'Hoe wij in Nederland alles denken te kunnen beheersen. Ik vind het heel mooi, maar ik vertrouw het ook niet helemaal.'

Als je een polder mooi in beeld wil brengen, dan is het volgens Sigrid de truc dat je op een verhoging gaat staan. Het polderlandschap kenmerkt zich eigenlijk door allerlei verschillende horizontale lijnen op elkaar. Die krijg je goed in beeld, als je zelf op een verhoging staat. Zo deden de landschapsschilders van eeuwen geleden het ook al. Wat opvalt in van Essels schilderijen is dat er altijd een stadscontour opstaat. Op de horizon verrijzen niet alleen de toren van Ransdorp en wat romantische dijkwoningen van Durgerdam, maar ook de Rembrandtoren en zelfs de skyline van Almere is goed te zien. Volgens van Essel is dit niet een thema waar ze persé naar op zoek is, maar iets wat je overal in Nederland tegenkomt. 'De enige verticale lijnen in ons landschap zijn die stadscontouren. Heel Mondriaans om te zeggen, maar zodra je die combineert met het horizontale van de polder, dan krijg je een spannend beeld.'

De expositie 'van stadscontouren en natte weilanden' is van 27 maart tot 10 april 2022 te zien in galerie Overstroom in Amsterdam