Mysterieuze ziekte laat zeesterren smelten

Aan de westkust van de Verenigde Staten en Canada veroorzaakt een mysterieuze ziekte massale sterfte onder de zeesterren. Wetenschappers zitten met de handen in het haar.

Volgens biologen van de universiteiten van onder meer Vancouver en Santa Cruz in Californië begint de ziekte met een vlek op een van de ledematen van de zeester, "als een wondje dat niet geneest, terwijl de bacterie de rest van je vinger opeet".

De zeester verliest de arm, of stoot die af om te vermijden dat het erger wordt. Maar dan is het al te laat, zo blijkt. Zeesterren hebben de mogelijkheid om nieuwe armen te laten aangroeien, maar nu blijft de wond evenwel open. De spijsverteringsorganen hangen uit de wond, de andere armen zwellen op en het lichaam wordt zacht en zwak. Tot het uiteindelijk helemaal uiteenvalt en er enkel nog een brij overblijft.

In enkele dagen is de zeester dus gestorven. In enkele weken tijd zijn zo hele populaties van zeesterren uitgestorven op verschillende plaatsen langs de westkust. Aanvankelijk waren biologen niet zo verontrust, want massale sterfte is nog voorgevallen onder de zeesterren, onder meer in 1983 en 1997.

Maar toen hield de sterfte op een of andere manier ook op toen de overpopulatie was teruggedrongen, terwijl nu gevreesd wordt dat de sterfte veel massaler zal zijn. Bij enkele testen nabij Santa Cruz is tot 95 procent van de zeesterren gestorven.

Daardoor zou de impact voor de andere organismen in de oceanen ook groot kunnen zijn. De ziekte is al zeker bij 10 zeestersoorten vastgesteld, onder meer bij de Pisaster ochraceus, die mosselen eet.

Bovendien is het niet duidelijk waardoor de ziekte veroorzaakt wordt. "Hun weefsel smelt gewoon weg", zegt onderzoeker Melissa Miner. Mogelijk heeft een wijziging van de temperatuur van het oceaanwater er iets mee te maken, en misschien ook de opwarming van de aarde, maar de meeste marinebiologen gaan ervan uit dat er een onbekende bacterie of een onbekend virus tekeer gaat. In elk geval is de ziekte erg besmettelijk bij zeesterren.

Bron: Wouter Carton, DeRedactie.be