Lege-nestsyndroom

De zeearend ( Haliaeetus albicilla ) is een arend uit het geslacht Haliaeetus en de grootste arend van Europa. De lengte van een volwassen exemplaar bedraagt 70 tot 92 cm, de vleugelspanwijdte is 200 tot 250 cm en het gewicht 3,1 tot 7,5 kg. Een zeearend kan tot 20 jaar oud worden.

Vanwege de grote spanwijdte wordt de zeearend ook wel de vliegende deur genoemd. Buiten zijn enorme spanwijdte vallen zijn grote gele snavel, de diep gevingerde vleugels en zijn witte staart op. Jonge exemplaren hebben die witte staart overigens niet.

Hij is verwant aan de Amerikaanse zeearend (Haliaeetus leucocephalus).
Het voedsel bestaat uit vogels zoals meerkoeten, eenden, vis, aas en voedsel dat ze roven van andere roofvogels.

Hun grootste vijand is de mens, via jacht en DDT (dichloor-diphenyl-trichloorethaan is een organisch chemisch insecticide).

Het zijn sociaal levende dieren zonder territorium. Ze kunnen rustig naast elkaar broeden. Ook leggen ze eieren in hoge nesten meestal bij bergen op een steile rotswand.
Van oorsprong kwam de zeearend in geheel Europa voor, maar vooral in Midden- en Zuid-Europa is de soort verdwenen. Wel nemen de laatste jaren de aantallen weer toe. Maar de zeearend komt ook voor in een band over Rusland naar Azië, waar hij van de Anadyrbocht tot het noordoosten van China leeft.

Het eerste broedsucces werd in 2006 in de Oostvaardersplassen geconstateerd[2]. In 2007 volgde een tweede broedsucces.[3] Nu de druk door jacht en vergiftiging verminderd is, nemen de aantallen in Noord- en Oost-Europa toe. Het areaal van deze vogel heeft zich vanuit Duitsland naar Nederland uitgebreid.

Als wintergast, maar tegenwoordig ook in de zomer, wordt hij soms waargenomen in de Biesbosch, de Oostvaardersplassen en de Gelderse Poort.

Bron: Wikipedia e.a.