Lawaai onder water

Vissen worden ook wel zwemmende oren genoemd. Voor het vinden van voedsel en hun onderlinge communicatie zijn vissen zeer afhankelijk van hun gehoor. Ze hebben daardoor veel hinder van industrieel geluid onder water.

Geluid onder water verplaatst zich zo'n vijf keer makkelijker dan geluid boven water. Door de geluiden van de scheepvaart en van de bouw van windmolenparken en olieplatforms kan de communicatie bij vissen ernstig verstoord worden. Bij heel heftige geluiden als het laten exploderen van oude vliegtuigbommen of het heien van fundamenten voor windmolens kan het vissengehoor zelfs ernstig beschadigd raken. Onderzoeksinstituut TNO heeft in 2008 onderzoek gedaan naar het aantal geluidsbelastingen in de Noordzee. Daaruit bleek dat er jaarlijks nog zo'n 150 oude vliegtuigbommen tot ontploffing worden gebracht.

Hans Slabbekoorn van de Universiteit Leiden doet onderzoek naar de effecten van geluid op het gedrag van vissen. In de Oosterschelde doet hij specifiek onderzoek naar het gedrag van zeebaarzen bij geluidsbelasting. Dit is wereldwijd het eerste onderzoek dat de effecten van geluid op vissen in open water bestudeert; al het andere onderzoek naar effecten van geluid vond plaats in aquaria.

Het onderzoek laat zien dat vissen sterker last hebben van pulserende geluid dan van continu geluid. Het duurt bijna tweemaal zo lang voordat ze hun normale gedrag weer vertonen nadat ze waren blootgesteld aan de geluiden door heimachines dan bij vergelijkbaar geluid van continue bronnen. 

Om de schade bij vissen te voorkomen, wordt er gezocht naar manieren om de vissen op afstand te houden van de bouwgeluiden. Dit kan bijvoorbeeld door een apparaat dat een niet-schadelijk geluid produceert en daarmee de vissen op een veilige afstand houdt van de echte bouwactiviteiten.